«شعر ٣»

خودم را دوست می دارم 

همه جا همراهم بوده است همه جا

یکبار نگفت حاضر نیستم 

با تو بیایم 

آدم و هیچ نگفت 

حرف نزد 

گفتم و او شنید 

رنجش دادم تحمل کرد 

خودم را سخت دوست می دارم 🌻

شعر کودک

بابا دیگه واسه من نمی خره عروسک 

چون که موهاش و کندم با دندونای کوچک

روی لپاش با خودکار دو تا جوجو کشیدم 

بابا میگه وروجک این و تازه خریدم

عروسکم نداره دیگه لباس توری

داشته اونا رو اما پاره شدن چجوری😪

دست و پاهاش و دیشب اضافه بوده کندم

اما دارم با گریه به صورتش می خندم 

مامان عروسک و شست با شامپو و با صابون 

دست و پاهاش و کوک زد ، مهربونه مامان جون

ماه چین🥰

بداهه.

و با چه قید

بگویم که 

دوستت دارم؟

که تا ابد ؟

که همیشه ؟

که جاودان ؟

که هنوز ؟

❤❤❤

@annak  

گـاهـى …

دلـت”بـه راه” نیسـت !!

ولـى سـر بـه راهـى …

خـودت را میـزنـى بـه “آن راه” و میـروى …

و همـه ،

چـه خـوش بـاورانـه

فکـر میکننـد … کـه تــــو … “روبـراهـى”….!

آزرده دل از کوی تو رفتیم 

و نگفتی 

کی بود؟ 

کجا رفت؟ 

چرا بود و چرا نیست؟ ...😔 

من موافقم دوقلوهام نچ

مرسی . شمام نظر بدید کار کودک انجام بدم یا شعر عاشقانه ؟

خواهش میکنم

بانو جان ، بی شک قلم بسیار بسیار توانا و استعداد کم بدیلی دارید 

در تمام سبک های شعری تبحر دارید

نوشتن در موضوع شعر کودک بسیار سخت و دشواره و شما توانایی تون رو نشون دادید

یعنی می خواین توی یه مسیر خاص ادامه بدید؟

به نظر من توی همه زمینه ها فعالیت کنید 

مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار

رخ فرخ خود را مپوشان به یکی بار

تو دریای الهی همه خلق چو ماهی

چو خشک آوری ای دوست بمیرند به ناچار

مگو با دل شیدا دگر وعده فردا

که بر چرخ رسیدست ز فردای تو زنهار

چو در دست تو باشیم ندانیم سر از پای

چو سرمست تو باشیم بیفتد سر و دستار

عطاهای تو نقدست شکایت نتوان کرد

ولیکن گله کردیم برای دل اغیار

چو ابر تو ببارید بروید سمن از ریگ

چو خورشید تو درتافت بروید گل و گلزار

حضرت مولانا❤

دنیا را بد ساختند ،

کسی را که دوست داری دوستت ندارد

کسی که تو را دوست دارد ، تو دوستش نداری

اما کسی که تو دوستش داری و او هم دوستت دارد ،

به رسم و آئین زندگانی به هم نمی رسند .

        و این رنج است

        زندگی یعنی این....         

هواي خانه چه دلگير مي شود گاهي

از اين زمانه دلم سير ميشود گاهي

عقاب تيز پر دشت هاي استغنا

اسير پنجه تقديرمي شود گاهي

نگاه مردم بيگانه در دل غربت

به چشم خسته من تير مي شود گاهي

مبر ز موي سفيدم گمان به عمر دراز

جوان ز حادثه اي پير مي شود گاهي

شعر کودک سخته؟!

حس میکنم حرفه ای نیست کار کودک جدی گرفته نمیشه ، نه؟

من علاقم به شعر بزرگسال و عاشقانه س 

ولی حس می کنم استعدادم توی کار کودک بیشتره .

و این حس بدی بهم میده .😥😪

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره‌ی آبم که در اندیشه‌ی دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تَنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم