وقتی من ازدواج کردم؛ پدر و مادرم خیلی اذیتم کردن؛ اصلا کنارم نبودن، همه ی کارامو تنهایی انجام دادم، هیچگونه کمک همفکری نبود، چون نمیخواستن پول خرج کنن؛ چون خسیسن، بسیار خسیس؛ وضع مالیشونم عالیه،
همش تو خونه دعوا و کتک و فحش راه مینداختن و میگفتن گورتو گم کن ؛ ما جهاز نمیدیم، منم چند بار خواستم همینجوری پاشم برم؛ ولی از ترس آبروم نرفتم؛ یه بار حتی مامانم منو فرستاد پیش یه خیِر برای گدایی؛ بهم یاد داد بهش بگم که بی کس و کارم و پول ندارم جهازمو جور کنم! یه لباس کهنه تنم کرد و یه چادر کهنه هم انداخت سرم! اونم گفت باید کامل خودتو معرفی کنی تا کمکت کنم که نشد
خلاصه با قرض و وام اینا عروسی گرفتم و یه جهاز مختصری هم تهیه کردم
همیشه با رفتاراشون مایه خجالت من پیش شوهرم بودن
حامله شدم ؛ برای اینکه سیسمونی ندن؛ یه روز هشت ماهه باردار بودم، بابام با لگد زدم؛ و گفت از خونه ی من صدای بچه نیاد! بیرونم کرد ! مامانمم گفت آقا ماجهاز ندادیم ؛ سیسمونی هم نمیدیم
حتی موقع زایمانم بابام نیومد؛ و کلی سرافکنده شدم
بعد که سیسمونی اینا قضیه اش حل شد و خرج و برج و زحمت تموم شد سر و کلشون پیدا شد
ولی من همیشه با احترام و ادب باهاشون رفتار کروم
ولی دلم زخمه و ته دلم حس تنفر دارم ازشون
الان برادرم داره ازدواج میکنه ، قشنگ فرق گذاشتنو حس میکنم، فقطم این برادرمو دوست دارن؛ چون شخصیتش دقیق عین خودشونه؛ چقدر خوشحالن ، پشتشن، برنامه ریزی میکنن
ناراحتم خیلی
