سلام هجده سالمه و ی پسر یک سالو هفت ماهه دارم از چهارده سالگی ازدواج کردم شوهرمو دوس دارم اما چون سنش سیو یک سالشه تا وقتی ی پسر بیستو خورده ای و خوشتیپ میبینم ی جوری میشم و تو دلم میگم کاش این شوهرم بود با پسرم خوب نیستم زود عصبی میشم .از شوهرم سرد نیستم ینی دوسش دارم اما خب برا مشکلاتو دل شکستنایی ک خانوادش کردن بدم از خانوادش میاد و وقتی میبینمشون یا باهاشون حرف میزنم استرس میگیرتم چیکار کنم رابطه با پسرم و شوهرمو خوبه اما کم
به خواست خودت ازدواج کردی یا اجباری؟
بخاطر همین میگن زود ازدواج نکنید
بخاطر تغییر معیاراس
طرفداری اینهمه فاصله سنی تشریف فرما بشن
نوسان احساسات تا هفت سال اول طبیعیه.تا میتونی مطالعه کن و از مشاوره های خوب استفاده کن.
مگ شوهر قحط بود ۱۴سالگی ازدواج کردی
درستو ک ادامه دادی انشالله
اجباری یا خودت خواستی؟
من هروقتم یهو ی همچین احساساتی میاد سراقم صلوات میفرستمو شیطونو لعنت میکنم و ب شوهرم فکر میکنم بازم میره فکرا اما امروز پسر همسایمون وایساده بود بهش گفتم بره گوشیمو بگیره از موبایلی تا ی یک ساعتی فکر تیپش تو ذهنم بود بعد شیطونو لعنت کردم فراموشش کردم ولی گه گاهی ی همچین فکرایی میاد سراقم واقعا عذاب میکشم
اتفاقا خوشحالم ک سیزده سال ازم بزرگ تره تو همه موارد بهتر میفهمه تو نزدیکیامونم خوبه تو چی خریدنمونو نظر دادن اون بهتر درک میکنه و میفهمه اگ بازم برگردم ب عقب با شوهرم ازدواج میکنم ..الان میگم ک ی پسر میبینم ب تیپو این چیزا فکر میکنم بعدش ک ب جنسیش فکر میکنم برام بچه ان .فکرشون میره ا ذهنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
52 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
