سلام عزیزم
پسرت کاملا سالم و عادی و عااالیه
تا ۱۰ سالگی همین رویه نرمال و خوبه، اتفاقا نشانهٔ سلامتی روانی هست
بذار با صدا باری کنه، داره تو ذهنش تجسم میکنه، همراهیش کن، بذار خوب تصور کردن رو یاد بگیره، صدات رو براش بالا نبر تا همون رو به خودت بر نگردونه، عصبانی شدی بهش نشون نده، اروم شدی منطقی و بعد با خنده صحبت کن
اجازه بده صحبت کنه، ذهنیتش رو براتون بگه
اکثر مسائل نوجوانها از حرف نزدن نشئت میگیره
پس حتما برای صحبت کردن باهاش وقت بذارید هم شما و هم پدرشون
بهش مسئولیت بده تا باور کنه از پس کارا خوب برمیاد
مبادا سرزنش کنی که اعتماد به نفسش تخریب شه
جلوی هیچکس خرده نگیر
فقط با ارامش همراهیش کن
اگر کسی چیزی گفت، رو بچه خودت عیب نذار
کنارش باش توجهش رو جلب کن تا از اون کار فاصله بگیره
«محبت» و «امنیت» دو نیاز اصلی کودک در این سنین هست
مادر باید متعادل باشه در رفع نیاز های کودک
بهترین دوستِ کودک، مادرشه ❤
خوشبخت باشید