از اولای اسفند قرنطینهی خونگی.بعد هزار تا آزمون مجازی و کلاس درس و سایت.همهشم الکیه و آدم هیچی یاد نمیگیره و مشکلات اینترنت اعصابتو داغون میکنه.دعوای اعضای خانواده.این مدت به اندازهی تمام عمرم دعوا داشتیم تو خونه.سر یه دست شستن یا یه استفاده از الکل یه روز کامل دعوا میکنن.بیپولی،احساس خفگی.دیوونه شدم.منم آدم درونگرایی هستم.از سروصدا بدم میاد.دیوونه شدم.همه دعوا میکنن و آخرش همهچی سر من خالی میشه.چون دیوار کوتاهتر از من نیست.خستهم.خستهم بهخدا.کتاب میخونم،موسیقی گوش میدم،فیلم میبینم.درس میخونم.اما به اینا نیست.دارم خفه میشم.دوست دارم یکی بغلم کنه و صد سال بخوابم.بریدم دیگه
پوستم از اونی که بود داغونتر شده.پوست تمام بدنم داغون شده
بیا بغلم
ای وای چرا
اصلا مهلشون نزار مگه چن نفر تو خونه ایید؟
زیر چشمام گودتر و سیاهتر از قبل شده.دارم میمیرم
بیا بغل خودم...منم احساس زندانی شدن دارم..
يه نفس عميق
هنوز ادامه داره مديريتش كن
از تو اتاقت بيرون نيا
خدا باعثو بانیشو لعنت کنه
عزیزم چ بد
حق داری سعی کن خودتو از اون فضای متشنج دور کنی
و فقط ب خدا توکل کن ک مطمعناا کمکت میکن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
