واقعا متاسفم ک توی این اوضاع میرید بیرون
ببین میدونم این طرز فکری که دارم بهت میگم شاید به نظرت رویایی باشه!ولی آخرش یه مثال درباره خودم میارم که بدونی از رو شکم سیری این حرف رو نمیزنم.
میدونم کارش قشنگ نیست ولی مادرشه.اگه شوهرت خوبه و واقعا دوستش داری و از کلیات شوهرت راضی هستی به خوبی اون ببخش.باور کن خدا برکتش رو تو زندگی بهت میده.
ببین برادر شوهر من اعتیاد داره.همین پریروز همسرم براش متادون خرید.منم میتونم بگم که چطور شوهر من بره بیمارستان شیفت شب وایسه بعد واسه داداشش مواد بگیره!!!
ولی خدا شاهده بهش گفتم دادی بهش به روش نیار خدا رو خوش نمیاد اونم گرفتاره انشالله خدا بیشتر بهت میده.
من جای شما باشم هر موقع میخوایم بریم بیردن و ایشونم هستن میگم همه چیو چک کنیم. مامان گوشیتونو یادتون نره...کارتتون و ...جلوت که برش داره نمیتونه منکرش بشه.من موافقم اگه آدم بتونه کمکی بکنه ولی تو این شرایط سخته و مساله بعد اینه که رنگ و بوی سواستفاده نداشته باشه و از طرفی کم کم وظیفه محسوب نشه
دفعه دیگه به محضی که سوار ماشین شد بگو مامان کارت تون رو فراموش نکردید که
من اصن سیاست ندارم چیزی ناراحتم کنه درجا میگم عصبانیتم که خوابید میگم به این دلیل به اون دلیل باید فقط پس انداز کنیم و به فکر خودمونو زندگیمون باشیم همسرمم قانع میشه(البته پیش نیومده این جیزا)
خب دوستانه بشین و با شوهرت صحبت کن بگو ما اول زندگیمونه باید توی خرج کردن رعایت کنیم و پولمونو برای خودمون پس انداز کنیم و به کسی هم بخشش نکنیم تا بتونیم زندگیمونو بسازیم.سعی کن غیر مستقیم بهش بفهمونی که این کار مادرش درست نیست مستقیما اسم نبر که حساس بشه. من تا یک سال چیزی به روی خودم نیاوردم. شرایطم از شما خیلی بدتر بود همه حساب و پولای شوهرم دست مادرش بود و به خاطر سکوت من اوضاع روز به روز بدتر می شد و توقعات مادرش بیشتر اما بلاخره تونستم جداش کنم. ولی این کارو حتما باید کرد.
