مالیخولیا
افسردگی، انزواطلبی، ترس از مرگ و گاهی آرزوی مُردن، بیخوابی شدید، وحشت از خیالات درونی، اضطراب بیدلیل، پندار و خیالات فاسد، خوابهای پریشان، هزیان گفتن، ترس از تنهایی، گاهی خندههای بسیار و بیعلت، گریهی زیاد و بیعلت، بعضی میپندارند كه تن آنها سفال است و میترسند كه بشكنند.
و اما علت بیماری مالیخولیا:
علت این بیماری مادهی سوداوی است در مغز و یا بخار حاصل از سودای سوخته در معده میباشد كه به طرف مغز صعود میكند و اختلالات مختلفی ایجاد می نماید. آن علت كه از صعود بخار معده به دماغ است به این علامات شناخته میشود:
اگر بیمار غذاهایی مانند عدس، بادنجان، ترشیجات، گوشت گاو، دوغ و ماست تُرش، پنیر كهنه، پیاز، سیر و غذاهای بادزا بخورد بعد حدود یك ساعت حالات مربوط به مالیخولیا روی میآورد و سوزش و درد و بادهای غلیظ (نفخ و آروغ ترش) در معده پدید میآید و گاهی درد به میان دو كتف سرایت میكند و... در غیر این صورت ماده سوداوی در خود دماغ (مغز) موجود است، بدون دخالت معده.
درمان مالیخولیا:
ابتدا باید دانست كه سودای ایجاد كننده بیماری مالیخولیا، مادهای است سرد و خشك كه از سوخته شدن مواد مختلف بدن ایجاد میشود و این فرایند سوخته شدن ماده، عمدتاً در كبد و گاهی در معده رُخ میدهد، و این مادهی سوداوی مغز را سرد و خشك كرده و كارایی آن را مختل میكند و باعث تخیلات و انفعالات غیرعادی و دروغین شده و افعال مغز را مختل میكند.
و اما برای درمان این بیماری ابتدا باید با پرهیزات درست یعنی غذاها و رفتارهای سودازا، مانع تولد سودا در بدن شد و بعد از آن به آماده كردن مادهی سوداوی برای تخلیه شدن از بدن پرداخت (چرا كه سودا ماده ای غلیظ و سنگین بوده و بدون نرم شدن و پخته شدن، نمیتواند از بدن خارج شود) و دست آخر، تخلیه بدن از سودای سوخته.
بنابراین روند درمان این بیماری سه مرحله دارد:
مرحله اول (پرهیزات از غذاها و رفتارهای سودا آفرین):
از خوردن این غذاها خودداری كنید: گوشت گاو و گوساله، عدس، بادنجان، سوسیس و كالباس و كنسروجات و تنقلات و تمام اقلام كارخانهای، قارچ، لبنیات ترش (ماست و دوغ)، پنیر كهنه، نمك و ادویهجات، قهوه و كاكائو، خیار و گوجه، عطر و ادكلن و بویهای شیمیایی، آب یخ، پیاز و سیر، حبوبات (به جز آب نخود كه مفید است)، سرخ كردنی، غذاهای فریزر شده و از شب مانده، پُرخوری و كم خوری، ماكارونی، روغن نباتی جامد و مایع، ترشیجات مخصوصاً سركه و آبغوره، هندوانه، شیرینیجات مصنوعی، مواد مخدر.
پرهیز از رفتارهای سودا آفرین:
استعمال عطر و ادكلن شیمیایی، بویهای مواد شیمیایی مخصوصاً شویندهها، لباسهایی با رنگ تیره مخصوصاً سیاه، مراسم اموات و رفتن به قبرستان و هرچه كه بیمار را به یاد اموات و مرگ میاندازد، تنهایی (كه بسیار مُضر است)، تاریكی، فضای بسیار گرم یا بسیار سرد و خشك، عدم رعایت مسائل شرعی، عدم پایبند بودن به اخلاق و رفتار اسلامی، موسیقی تند مثل پاپ، رپ، جاز و ... ، هیجانات كاذب، صداهای بلند و ناهنجار، ناآرامی فكری، غم و غصه، خواب بعد از ظهر، خواب بلافاصله بعد از غذا خوردن (حداقل یك ساعت و نیم از غذا بگذرد).
در كنار پرهیزات غذایی؛ رفتارهای ضد سودا را نیز باید بكار برد، در این مرحله عمدهی اعمال برای رساندن رطوبت به عضو بیمار و معتدل كردن آن از نظر سرما و گرمای عضو است، و تولید خونی صاف و سالم و معتدل كه حیات را دوباره به عضو بحران زده برگرداند، و این بخش مانند نسیم بهاری میباشد كه از دمیدن آن، بدن بیمار شكفته خواهد شد.
غذاهای مفید و ضد سودا:
روغن و كره گاو، پاچه و گوشت گوسفند خصوصاً بره، گردو، بادام، شیرعسل، خورشت قیمه و فسنجان و كرفس، آش آلو و زردآلو، كشمش تازه، انگور و خربزه، شربت سركه انگبین (عسل+ سركه طبیعی انگور+ آب)، شربت زعفران، انار شیرین، سیب شیرین، سبزی تره و ریحان، زیتون و روغن زیتون، روغن كنجد، آلو و آب آلوی خشك ( به صورت پخته یا خیسانده شده) با خاكشیر، گلاب، زعفران، ماهی تازه، تخم مرغ عسلی، كشكاب (كشك طبیعی را در آب بسابید تا حل شود، از آن هر روز با كمی شكر شیرین كرده بنوشید) مرغ محلی چاق، كبك، كبوتر چاق.
رفتارهای سودا زدا (ضد سودا):
عطرهای طبیعی گرم مثل عطر گل محمدی خالص (شیمیایی نباشد)، موسیقی آرام و شاد، رفتن به مسافرت مخصوصاً سفر زیارتی و مكانهای سرسبز و با طراوت و دارای هوای معتدل و مرطوب مخصوصاً شمال كشور، وجود پوسترها و تابلوهای مناظر و گلهای زیبا در منزل، گل و گیاه طبیعی معطر در محل زندگی بیمار، لباسها و رنگهای شاد و روشن، استفاده از دستگاه بخور در منزل (كمی گلاب را در دستگاه بخور اضافه نمایید)، رفتن به میهمانی مورد علاقه و معاشرت با افراد محترم (كه بیمار بدانها احترام دارد) فضای آرام منزل، رعایت تمامی دستورات شرعی و انجام واجبات بیمار و اطرافیان و صدای تلاوت قرآن در منزل توسط بیمار، با وضو بودن،