سلام دوستای عزیزم

واقعااگه همه چیز رواون اقا فراموش کرده بود بعد۷ سال هیچوقت هیچکدوم از خانوما بهت پیشنهاد نمی دادن حرکتی انجام بدی ،یه بار برا همیشه  با خودت خلوت کن عقل و احساستو باهم درنظر بگیرولی شجاع باش میدونم گفتی کسی ضعف ازت ندیده ، ولی بدتر از من همه چیو تو خودت ریختی و داغون کردی خودتو ،تصمیم بگیر تا وقتی اون موضوع رو حل نکنی نمیتونی وارد یه زندگی دیگه بشی ،یه خورده فکر کن نامزدی سال۹۵ فقط اونا مقصر بودن ،ببخش عزیزم منم مثل بقیه داستانتو خوندم و کلی گریه و ناراحت شدم یه خورده تند نوشتم، راستی منم متولد۶۳ هستم

سلام بانو

امیدوارم آروم شده باشی

داستان زندگیت رو خوندم . خیلی حرفا لازمه بهت بزنم ولی میدونم گفتنش فایده ای نداره چون دست خودت نیست

ازت میخام حتما حتمااا به روانپزشک مراجعه کنی عزیزم . کسی که باهاش راحت هستی و میتونی راست و صادقانه همه چیزو بهش بگی . نه اون که میگفتی فامیل و اشناتون هست.

نمیدونم گفتنش درسته یا نه

ولی متاسفانه شما دچار بیماری مازوخیسم هستی. ‌بیمای روانی خودآزاری ‌. که صد البته بیماری ژنتیکی هستش.

تعجب میکنم از دکتر قبلیت که چطور نتونست تشخیص بده و چطور نتونست پنهانی اقدام به درمان کنه.‌.

و همچنین از شما بانو تعجب میکنم که چرا صادقانه عین ماجرا رو برای دکترت تعریف نکردی و دروغ گفتی...

من از ۷ تا جمله شما تشخیص بیماری مازوخیسم پنهان رو میدم .

اگر به همین روند ادامه بدی دهه ۲۰ تا ۳۰ زندگیت رو که به ورطه نابودی کشوندی هیچ ، دهه ۳۰ تا ۴۰ رو بدتر میگذرونی و قطع به یقین به دهه ۵۰ زندگی نخواهی رسید‌.

بنابراین به عنوان یک هم نوع ازتون خواهش دارم به یک روانپزشک ماهر مراجعه کنید.

من یبار دیگه از اول رفتم خوندم که ایندفعه تو تنهایی با خیال راحت گریه کنم

بمیرم برات

منم یه گوهری از دست دادم

میفهممت😔😔😔😔💔💔💔💔💔🥀🥀🥀🥀🥀

ببخشید گر ناراحتتون کردم قصدم بد نبود اصلا

و متاسفانه الان دیگه قابل پاک کردن نیست.

مهم هم نباشه براتون

تا کی میخاید بخاطر حرف و دید ِ دیگران خودتون رو آزار بدید خانم ؟؟؟

خواهش میکنم کاری که لازمه رو انجام بدید

اینجا هیچ دردی از شما دوا نمیشه بلکم تشدید میشه.

من قطع به یقین میگم همین روزا دوره ای از افسردگی شما بروز پیدا میکنه

آخه تا کی تحمل ؟؟

دیروز تو یه تاپیک دهه شصتی تگت کرده بودم نوشتم نمیدونم خوندی یا نه 

یه جا نوشته بودی که بهت گفت خانومممم تا دو روز باهاش قهر بودی دقیقا منم همین رفتار داشتم بهش میگفتم یعنی چی بدم میاد از این کلمه

به من میگفت چرا نمیذاری کسی وارد دلت بشه چرا دور خودت دیوار اجری میکشی دور خودت 

راستم میگفت ولی دست خودم نبود ، خیلی غد و مغرور بودم از بالا نگاه میکردم به من میگفت چرا از تحقیر و کنایه رفتن به ادمها خوشت میاد

دلم برای دیدنش پر پر میزدا ولی وقتی میدیدمش پس میزدمش بنظرم تو ذات ادمایی مثل ما نهادینه نشد یسری چیزا ، همیشه از اونور بوم میفتیم

عزیزجان اگر گزارش بزنن کل تاپیک حذف میشه

متاسفم و ببخش منو اگر مسبب ناراحتیت شدم

قصدم فقط کمک بود هرچند کوچک

به جای نگرانی بخاطر مطلب این پست ، لطفا قدمی برای خودتون بردارید

باور بفرمایید دید ِ دیگر کامنترها در این سایت ، هیییییچ تاثیری در زندگی شخصی و سلامت جسم و روح ِ شما نداشته و نداره و نخواهد داشت...

همونجوری که مهم نبود خانوادتون چه فکر و دیدی راجب ازدواج دوست دختر با پسر دارن...

همونجوری که مهم نبود جامعه چه واکنشی در برابر ازدواج شما با فرد مورد علاقه تان خواهد داشت...

همونجوری که غیرت برادرهای دوست شما در ازدواجش تاثی بسزایی نداشت...

همونجوری که مهم نبود برادرتون چه برخوردی با عاشق شدن شما ممکن بود داشته باشه..

ولی شما خودتون و زندگیتون رو فدای همه این نامهم های زندگی کردید...

همونجوری که در جریان نامزدی مهم نبوده خانواده و دیگران چه میکنند ولی شما دوباره خودتون رو فدا کردید و حاضر به پس زدن کسی که دوستون داشت کردید...

همونجوری که الان مهم نیست زن اون آقا ، اون سر دنیا به چی فکر میکنه و آیا ممکنه با تماس شما لرزه به تنش بیفته یا نه... ولی شما دوباره این شانس رو از خودتون میگیرید ....  به قول خودتان عادت کردید به نبودن و نداشتن ِ علیرضا ... ولی خیر جانم اینجور نیست..

شما عادت کردید به آزار دادن خودتان و تحمل غم و ناراحتی...

نه خانم جان

هیچکدوم اینها اصلا مهم نبوده و نیست و نخواهد بود

مهم عمر و جوانی شما بوده که ناخواسته بخاطر بیماری ژنتیکی به ورطه نابودی رفته

 و متاسفانه متاسفانه متاسفانه 

این رو خووووب فهمیدی و میدونی ولی اقدامی برای درمان خودت نکردی

که اگر کرده بودی در سن ۳۱سالگی این حال و روحیه رو نداشتی...

بانو جان

به خودت بیا

دنیا ارزش ِ اینهمه آزار و اذیت رو نداره

من چون میفهمم چه میکشی اینجور سرد و متخاصمانه نوشتم.

ارزوهای قشنگ دارم برات گلم ☺❤