استارتر يه چيزي به ذهنم اومد
اگه بچه ت دختر باشه با مادري كردن براي اون ميتوني اون خاطرات مامانت رو خيلييي كمرنگ كني
میفهمم حستو منم کم وبیش داشتم این داستانهارو...
گاهی مادرها توزندگی زناشویی یا خانوادگیشون ....زجر زیادی کشیدن و چون از اول بخاطر بچه ها تحمل کردن وموندن حس قربانی بودن دارن و همه دق دلی و حرصشون رو سر بچه هاشون خالی میکنن...
طفلی ما بچه های معصوم...
عزیزم سعی کن دلتو صاف کنی باهاش بهش محبت کن تا کم کم جای کینه و نفرت رو بگیره
وگرنه با گذشته کابوس واری که میگی داشتی ممکنه یه روزی خودتم تو آینده خدایی نکرده به مشکلات افسردگی اینا برسی
میدونم سخته. ولی تو تمام سعیتو بکن عزیزم
باورت میشه اصلا یادم نمیاد یه بار با هم درد و دل کرده باشیم یادم نمیاد بمن لبخند مادرانه زده باشه همیشه حالت اخم و حرص و جوش رو صورتش بود...قطعا مادرم مشکلات روحی داشته ولی اونموقعها بارها گفتم بیا بریم پیش روانشناس فحشم میداد و میگفت خودت روانی هستی. اصلا نمیتونم باهاش حرف بزنم حتی ب صورتشم نگاه نمیکنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
