دلم میخواد بابت خیلی از گره های زندگی م یکی بیاد بهم توضیح بده چرا؟
تا دلتون بخواد دعا کردمو توسل و چله....اما مشکل من سالهاست سرجاشه، دلم میخواد بدونم اونایی که زندگی شون روتینه یا اونایی که بعد از یه دوره سختی خلاصه یه دری بهشون وامیشه فرقشون با منچیه؟
گاهی اوقات امیدوار بودن سخت ترین کار دنیاست، بخصوص وقتی هیچ نشونه ای از بهبودی اوضاع تو زندگی ت نمیبینی....کسی بوده برای چرایی مشکلاتش راهی پیدا کرده باشه؟ که برای همیشه حل شده باشه؟
یکی از مهم ترین تفاوتام اینه ک برای حل مشکلاتم سراغ دعا و چله نشینی نرفتم
عزیزم شاید اصلا مشکلت ربطی به دعا نداره
شاید باید خودت ی کاری کنی
گاهی به نفعت نیستواصرار داری گاهی به نفعته ونمیخوای اکه بالایی دوست داشته باشه خیرو برات میخاد حتی اگه به نظرت خوب ودلخواه نباشه یابهش نرسی
میدونید من یک اصلی در زندگیم دارم و اون اینه ک هیچکس به ما تضمین نداده که در این دنیا زندگی همیشه عادلانه با ما رفتار خواهد کرد. واقعیت اینه که ما قدم برمی داریم و زندگی سنگ جلوی پامون می ندازه، گاهی این سنگ ها رو به هیچ ترتیب نمی تونیم کنار بزنیم.
دنیا عادل نیست و به اندازه تلاش های ما بهمون نمی ده، بلکه خیلی کمتر میده
بپذیریم که همه مشکلاتمون حل شدنی نیستن. البته اون مشکل لاینحل معمولن مهم ترین درد زندگی ما هم هست. من خیلی تلاش کردم و نشد، منم بیخیال حل اون مشکل شدم. فقط تلاش کردم تا اثراتش زو به کمترین مقدار ممکن برسونم.
خوشبختی هرگز به این معنا نیست که بی درد زندگی کنیم. بلکه به این معناست که حیاتمون رو با تمام خوبی ها و بدی هاش بپذیریم و دوست داشته باشیم
نمیدونم تا حالا واقعا اون بخش که میگید مشکل لاینحل بزرگترین درد زندگی آذم میشه مواجهه داشتین یانه، گفتن این حرف ک زندگی هرگز به این معنا نیست که بی درد زندگی کنیم خیییلی راحته کاش با درد زندگی کردنم قدر این جملات شعارگونه راحت بود، کاش بعضی چیزا بهمین سادگی قابل پذیرش بود من از شما ۱۱سال بزرگترم و تجربه من میگه سروکله زدن زیادی با زندگی اونهم به جبر آدمو فرسوده میکنه یجا میرسی به خستگی و میبری، دلت میخواد آروم باشی اما هرراهیو که رفتی شاید موقتا آرومت کرده اما، همون مشکل همیشگی از یجایی سر وامیکنه و ازهمونجا دوباره تحت فشارت قرار میده
زندگی کردن به اندازه حرف زدن ساده نیست،،،،،خلاصه ش اینه که چاره ای جز تحمل کردن چیزی که نمیخواستی نداری اما صبور موندن تو این شرایط انتخاب من نبود
صبور موندن برای هیچکدوم از ما "انتخاب" نیست.
من نگفتم که آسونه. خوشبختی راه دشواری داره و رسیدن بهش فداکاری های زیادی می خواد. من نمی دونم سن و سال چقدر در حجم مصائب زندگی نقش داره و به هیچ وجه دلم نمی خواد مسائل و زندگی شخصیم رو جایی باز کنم. در این حد بگم که همه ما به اندازه عمرمون دردهایی رو تجربه می کنیم و صادقانه بگم، هیچوقت در زندگی به کسی برنخوردم که از ته دل خودشو خوشبخت بدونه. چرا؟ چون دردهایی که ما داریم برای خودمون بسیار بزرگ و رنج اوره
امیدوارم که شما هم یک روزی آرامشتون در جایی پیدا کنید خواهر عزیزم
شبتون بهیر🌷🌷🌷
❤😘
