من زمانی که مجرد بودم فکر میکردم کفویت فقط باید اخلاقی و اعتقادی باشه و توی خونه پدرم همه چیز فراهم بود و بی دغدغه بودم و به همین خاطر باقی موارد رو سخت نگرفتم. اما الان بعد ۳ سال حس میکنم شوهرم علاقه بهم نداره و فقط به چشم نردبان برای رشد و پیشرفتش بهم نگاه میکنه.
نمیدونم دردمو به کی بگم؟بابام؟مشاور؟یا فعلا سکوت کنم؟ از طرفی هم اطرافیان فشار میارن بچه بیار.