من همیشه به این فکر میکنم که چرا ما اینقدر مرگ رو بد میدونیم.
چرا اینقدر برامون سخته هم مرگ خودمون هم عزیزانمون در حالی که میدونیم هر لحظه ممکنه بمیریم.
غیر قابله انکاره😪
از طرفی برام واقعا سخته حال خودم اطرافیانم بعد مرگ چطوره؟حتی بعد از قیامت که به بهشت و جهنم میریم.یعنی نمیتونیم عزیزانمون رو ببینیم😪
خدای ما خیلی بزرگه و خیلی بهمون لطف میکنه با وجود گناهامون.
پس مطمنم اذیت نمیشیم.ولی بازم دلم آروم نمیشه
نظرتون چیه عزیزان؟
دیگه به دنیا فکر نمیکنم زیاد همش تو فکر اون دنیا هستم.
حتی گاهی میترسم از آینده.
شما چیکار میکنید آروم میشید؟
و چجور با این مسئله کنار میاین؟
من فک میکنم بهشت جهنم وجود نداره🙂
خدا بهترین و بزرگترین خیر خواه بندگانشه🌹
من حس میکنم مرگ یعنی بال پرواز یعنی رهایی و آرامش اصلا حس منفی ندارم بهش
تنها مرگ است که دروغ نمیگوید
صادق هدایت (بوف کور)
من بهشتی رو که توش عزیزانم نباشن بچه م نباشه خانواده م نباشن اصلا نمیخوام جایی که عزیزانم نباشن بدترین جهنمه بهشت من جاییکه که دخترم باشه صدای خنده هاش باشه اگه نباشه جهنمه
منم واقعا خیلی می ترسم هم از مرگ خودم هم اطرافیان وجهنم
من مامانم خواب مادربزرگمو که فوت شده دید گفته بود ما هم داریم اینجا زندگی میکنیم
من نظرم اینه که بعد از مرگ تو یه آفرینش جدید و کالبد جدید به زندگی ادامه میدیدم (منظورم تناسخ نیست )برای تکامل روحمون تا در آخر به خدا برسه
