بعد از یه سال برگشت و من دلم باهاش صاف نمیشد،اصلا نمیتونستم قبول کنم خودش رو،ازدواج باهاش رو،هر وقت با مامان و بابام حرف میزدن که بگم نمیخوامش میگفتن نمیتونی پیش ما برگردی،خیلی شرایط بدی بود.سینا هم نمیدونم چی بهش گذشته بود که اصلا حالش خوب نبود،انگار اون افسرده تر از من،به زور با دوستامون میرفتیم مسافرت و مهمونی و وانمود میکردیم همه چی خوبه ولی همه چی بد بود،خیلی بد
یک نازنین بانو منو لایک کنه
بقیش؟
سینا شد آرمان
بعد یهو سینا شد داماد
آرمان رفت
سینا اومد
!!!
من تو دانشگاه خیلی دوست داشتم سینا هم یکی بود مثل بقیه واسم زیاد فرقی نداشت.چون میدونستم زندگی خودم خیلی بده میدونستم نه میتونم دوستش داشته باشم نه میشه رابطه ای جدی بشه
بالاخره خودشو جمع و جور کرد و یه کاری دست و پا کرد،منم که درگیر درس و کار خودم،اخلاقش زیاد خوب نبود ولی خوبیش این بود هرچی محدودیت و بدبختی تو خونه مامان بابام بود با سینا دیگه نبود.چند وقت بعد یه سری احضاریه براش اومد سر مسائلی که قبلا تو دانشگاه داشت و چند شب رفت بازداشت،همه میگفتن جدی نیست ولی من انقدر بدبختی کشیده بودم و حال روحیم بد بود از دست دادنش حتی چند شب برام مرگ بود.روزای خیلی بدی بود و شاید اونجا که یه کم دلم باهاش نرم شد و بعد که برگشت با هم ازدواج کردیم و یه کم وسیله برای خونه گرفتیم و زندگیمون رو شروع کردیم.زندگیمون ساده بود سینا یه کار معمولی داشت منم درگیر پایان نامه ولی حداقل سعی میکردیم با هم بسازیم.
