عه چ خوب شد گفتید فکر میکردم صدای خوب ذاتی هست .نه حقیقتا نوزاد کوچیک دارم پابند خونه شدم نه شهرستانم عزیز.حتی صدای خودم صبط میکنم وقتی میشنوم اینقدر بد هستش اعتماد بنفسم میاد پایین.برای همین فراریم از شنیدن صدام.اصلا نمی دونم تن صدای زنونه از کجای حنجره یا دهان تولید میشه.زمان مدرسه اینقدر خجالتی بودیم ک همیشه معلما میگفتن بلند تر بگو بلند تر بگو الان صدامون بلند شده.سر همین فیلم هژیر هم همه فکر میکردن چقدر شوخی شوخی قشنگ صحبت میکنم و طنزگونه هست دیگه طوری شده الان سنم نزدیگ ۴۰ شده و صدام همون بچه مدرسه ایی.اصلا ی چیزی میشنوی