ببین عزیزم بچه وقتی کوچیکه واقعا آدم از زندگی میفته ببین من خودم وقتی بچم ب دنیا آومد گفتم وای چه کاری بود آخه دیگه جایی نمیتونیم بریم دیگه راحت نیستم خواب ندارم ولی به اینکه تنها باشم و یه روز این بدون بچه بودن اذیتم کنه فکر میکنم میبینم وجود بچه خوبه ببین این زنه که رابطه رو میتونه خوب نگه داره متاسفانه ما خانما وقتی بچه میاد شوهرو ول میکنیم و می‌چسبیم به بچه همین میشه که سردی به وجود میاد به خاطر خستگی
عزیزم بچه باعث بهتر شدن یا عمیق تر شدن رابطه زناشویی نمیشه. اتفاقا زمانی که بچه میاد تازه مشکلات بین زوجین خودشو نشون میده. بچه به گمان من شمشیر دو لبه است. البته این نظر من.
منم ۳ سال همش تفریح کردم ولی گاهی ب خاطر دانشگاه و یا کار و...نمیرفتیم جایی چندین ماه
الان بچم ۳ ماهشه
یک مسافرت یک ماهه
یک مسافرت زیارتی
یک مسافرت تفریحی تاالان رفتیم
بنظر خودم بستگی ب دید خودت داره همه چیز
دوستی دارم ۴ماهه زایمان کرده هنوز بچش رو از خونه بیرون نبرده مگر برای بهداشت و...تازه من عمل هم کردم ولی همه چی همه چی به خودت وهماهنگی شوهرت بستگی داره بچه ک بی زبونه فقط مراقبت و عشق ساکتش میکنه
راستی مسافرت ها و خوشیهام بنظرم دوبرابر شد
هرچند خییلی سخته اداره کردن ولیدمن تلاشم اینه مدیریت کنم همه چی رو باهم میخوام و بهش رسیدم
ببین عزیزم تصمیم به بچه دار شدن چیزی نیست که با حرف و دلیل اینو اون بخواد گرفته بشه. یه حس نیاز درونی هست که هرکی حس میکنه الان دوست داره یه بچه از خودش داشته باشه و بزرگش کنه ، براش اقدام میکنه.
اونی که خود خواسته اقدام میکنه قطعا توانایی روبرویی با سختی هاش رو هم در خودش میبینه. شما اگه تمایلی به داشتن بچه نداری هیچ عیبی نداره. قرار نیست همه حتما بچه داشته باشن. بچه یه مسئولیت بزرگه و از روزی که داخل شکم شما به وجود میاد تا روزی که سرانجام بگیره و مستقل بشه شما در قبالش مسئول هستی.
اگه چنین از خودگذشتگی و توانایی رو در خودت نمیبینی اتفاقا خیلی بهتره بچه نیاری. خیلی ها بودن که نمیخواستن ولی بخاطر جبر جامعه یا خانواده و اقوام یا حتی همسر ، مجبور شدن بچه بیارن و از روزی که بچه به دنیا اومد نه خودشون خیر دیدن نه اون بچه، تهش یه ادم پر از عقده و مشکل تحویل جامعه دادن.
تصمیم خیلی مهمیه و فقط و فقط شما میتونی با توجه به شرایط زندگیت و روحیات خودت تصمیم بگیری
