اول اینکه من خودم اعلام کردم تو همین رنج سنی هستم
بعد هم اعلام کردم ۳۵ با ۴۸ بسیار متفاوته
بعد هم من اینارو از خودم در نیاوردم
توی علم پزشکی و روان شناسی اسیب های فرزندان متولد شده از مادر پدر با سن بالا رو به وضوح نشون میده
همین خانم ۴۸ ساله اگه بخواد بچش رو به دنیا بیاره شاید پنج برابر یک خانم زیر ۳۵ سال ازش ازمایش بگیرین؟؟؟؟ چرا؟؟؟؟ چون ریسک تمام بیماری ها توی این سن بالاتره
بعد من و شما راجب اصول تربیتی تصمیم نمیگیریم
این متخصصین هستن که تصمیم میگیرن
فرض کنید بچه هفت سالش شد و میره مدرسه، داشتن یک مادر ۵۵ ساله در سن هفت سالگی بچه وقتی بقیه ی مادرها میانگین سن ۳۵ سال رو دارن باعث اسیب بچه میشه؟
واقعا پذیرفتن این موضوع به این سادگی انقدر سخته
شما اصول تربیتی کودک رو بخونین، حتما بهش میرسین
میدونم دردناکه، اما این باعث میشه ما واقعیت رو نبینیم؟؟؟؟؟
چرا روان شناس ها به پدر مادری که معلولیت بدنی ( نه مادرزادی حتی ) دارن توصیه میکنن بچه دار نشین؟ چون بچه پدر مادری متفاوت از بقیه داره و این بهش اسیب میزنه
دردناکه، شاید ظالمانه است اما حقیقته
خانم هایی که بالای ۳۵ سال دارین، هم سن و سال خودم هستین و تاحالا ازدواج نکردین و بچه ندارین اگه ناراحت شدین بدونین قصد ناراحت کردنتوت رو نداشتم اما مطمینن همین شماها ناراحت شدن خودتون رو به ناراحت شدن بچه هاتون ترحیح میدین، که مادر شدن رسالتش اینه که بهترین ها رو برای بچمون بخوایم، پس اگه واقعا میخواین بچه دار شین زودتر این تصمیم رو عملی کنین چون طبیعیت بیرحم تر از این حرف هاست