دقیقا همین جورم گنگم چون هیچ کی درکم نمی کنه فکر می کنن چون خوشبختم حق اونا رو خوردم یا این آرامش همین جوری یهویی وارد زندگیم شده.... همه مثل دشمنا باهام برخورد می کنن... یا مثل گناه گناهکار.... در صورتی که تو دلم جز محبت بهشون چیزی نیست.... همیشه آرزو می کنن خدا آنقدر خوشبختش ن کنه که از من یادشون بره... یه جورایی مثل یکی که افتاده توی اقیانوس روی یک تخته چوب.... این منم که یک تنه دارم تلاش می کنم غم و سختی نیاد سمت خونوادم البته شوهرم خودش ماهه... همینه که امید می ده بهم
افرین.زن عاقلی هستی.مطمعن باش با حمایت بیشتر از شوهرت خدا بهت کمک میکنه.ادم باید همیشه وفادار همسرش باشه.آفرین.سعی کن ب اطرافیانت توجه نکنی.البته سخته ولی چاره ای نیست.باز هم خودتی که میتونی با توجه ب شرایطت وضعیتو بهتر کنی.ولی با نظرات دوستان و اینترنت و مشورتو...بهتر میشه.تنهایی سخته درکت میکنم.ولی زنی که تا اینجا اومده قوی تر از اسن حرفاست.افرینابجی جون
خانوما تا حدودی شرایطم رو گفتم میشه با این شرایط بازم بهم راهکار بدین.... کتاب معرفی کنین.... تو تربیتشون هم موندم مخصوصا دخترم که هم غرغرو شده و هم خیلی حساس و خودرای.....من هفته ای یک بار می تونم ببرمشون بیرون.... کجا ببرم.... چه کتاب هایی برای دخترم بگیرم 5 سالشه
خلاصه کمک کنین دیگه ممنون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
6 ثانیه پیش
6 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
