اره من دقیییقا مث تو بودم....پسر من ۴ سالش بود و احساسم این بود ک هیچکی اندازه من بچه شو دوس نداره😅😅😅
بعد تو بیمارستان تا اوردنش خندیدم ب شوهرم گفتم اندازه آرشا دوسش دارم....الانم گاهی دومیه رو بیشتر دوس دارم
وای عزیزم مثل من بودی امااا
دخترم اومده شده جونننننن البته که بچه اول چیز دیگه اس ولی قابل درکه حرفتون
غزیزم میفهممت
یه دوستی داشتم که بچه هاش تقریبا سه سال احتلاف دارن با هم
وقتی دونی رو ناخئاسته باردار شدن پدر مادرش می گفتن هیچمی حای دختر اولت رو نمی گیره ما میایم اینو.میبریم
اونو نمیخوایم.
الان که دومی اومده از دست اولی فرار میکنن که با دومی بازی کنند اینقدر عزیزشده براشون
مطمئنم فرزند شما هم که دنیا بیاد عاشقش می شید ائنم از خودتونه منتها باید پا به این دنیا بذاره تا حسش کنید و لمسش کنید اونوقت میبینی چقذرررر واستون عزیز میشه
ولی خب دخترم کوچیکتر ه
نخودی تره، عشقه
ولی پسرم جیگره منه داماد بشه ایشالله
اللته که بچه برای مادر پاره تنه حتی 100 تا بچه
دقیقا منم همینطور بودم. سر اولیم تو دوران بارداری انقدر باهاش حرف میزدم ولی با دومیم اصلا حرف نمیزدم. همیشه هم فکر می کردم نکنه دوستش نداشته باشم ولی الان هردوشون رو به یه اندازه دوست دارم. هیچ کدومشون جای اون یکی رو نمیگیره. حست کاملا طبیعیه. با دنیا اومدن دومی هپه چیز درست میشه. البته اگه دومی دختر باشه ممکنه دخترت رو از پسرت بیشتر دوست داشته باشی😉😉
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
