از یکسال ک میگذره...تمام روزا برات تکراری میشه... تمام ماه ها... تمام روزها... فصل ها... شهادت ها... ولادت ها.... دیگه هیچ چیزی دلتو گرم نمیکنه... دیگه هیچ چیزی نور امید رو به دلت نمیاره.. از یکسال ک رد میشه ب تمام مناسبت ها لبخند میزنی... به تمام نذر ها... به تمام ختم ها... به تمام چله نشینی ها... دیگه نه رجب دلتو میلرزونه.... نه نیمه شعبان.. نه حتی شبای قدر... همه ی اون روزها رو یکبار با تمام وجودت گذروندی و هربار گفتی این دفعه دیگه معجزه میشه... از یکسال ک میگذره تمام روزهای سال گذشته جلوی چشمات رژه میرن ... همه ی اشک ها و امیدها... همه ی التماس ها... همه صبوری ها...اعتراف میکنم هنوزم میخندم. هنوز هم زندگی میکنم. اما ته دلم غم نبودنت رو توی خودش محکم گرفته... اعتراف میکنم یهو وسط خنده هام ناخوداگاه اشکام میریزه.اعتراف میکنم خسته شدم از تمام نسخه هایی ک همه آدما برام پیچیدن و من فقط لبخند زدم.امروز ک بازم هم نیومدی... من برای بارها و بارها در تمام خودم شکستماز یکسال ک میگذره..... امان ازین روزها ک میگذره...راستی کوچک ِ رویایی من! تو دلت برای من تنگ نمی شود؟!☺
به تاریخ دوازدهم فروردین نود و هشت....
