برگی از نهج البلاغه

او را در سرزمین مردگان مى گذارند، و در تنگناى قبر تنها خواهد ماند. حشرات درون زمین، پوستش را مى شکافند، و خشت و خاک گور بدن او را مى پوساند، تند بادهاى سخت آثار او را نابود مى کند، و گذشت شب و روز، نشانه هاى او را از میان بر مى دارد، بدن ها پس از آن همه طراوت متلاشى مى گردند، و استخوان ها بعد از آن همه سختى و مقاومت، پوسیده مى شوند. و ارواح در گرو سنگینى بار گناهانند، و در آنجاست که به اسرار پنهان یقین مى کنند، امّا نه بر اعمال درستشان چیزى اضافه مى شود و نه از اعمال زشت مى توانند توبه کنند. آیا شما فرزندان و پدران و خویشاوندان همان مردم نیستید که بر جاى پاى آنها قدم گذاشته اید و از راهى که رفتند مى روید و روش آنها را دنبال مى کنید امّا افسوس که دلها سخت شده، پند نمى پذیرد، و از رشد و کمال باز مانده، و راهى که نباید برود مى رود، گویا آنها هدف پندها و اندرزها نیستند و نجات و رستگارى را در به دست آوردن دنیا مى دانند. بدانید که باید از صراط عبور کنید، گذرگاهى که عبور کردن از آن خطرناک است، با لغزش هاى پرت کننده، و پرتگاه هاى وحشت زا، و ترس هاى پیاپى.