درسته. خودمم نمیخام سربار کسی باشم.
شوهرم کلا آدم سردیه. ازنظر رفتاری. عاطفی. جنسی.
درتمام این ۴سال یک عدد، حتا یک عدد واسم کادو نخریده. حتا واسه تولد و روز زن.. حرف خوب نزده. هیچوقت دوس داشتنشو نشون نداده. غرغرو. نگاش کنی میگی چقد اروم و مودبه. ولی من میدونم چیه که باهاش زندگی کردم. واسه من زبون داره ۴۰ متر. تا تقی به توقی میخوره میگه واسم چکاذکردی. بذار برو.
درخالیکه با همه چیش ساختم. یکسال بیکاربود. بی پول. به خاطر بی پولی در بدترین بیمارستان زایمان کردم.
اوووف از سختیهای زندگی و آزار خونوادش نگم.
ولی هیچوقت هیچوقت پشتم نبود..
کلا کاری نکرده برام که ته دلمو قلقلک بده و بفهمم دوسم داره. بدبختی من آدم برونگرا و گرمیم. همیشه چشن انتظار محبتشم. هیچوقت از پدرمم محبت ندیدم. پدر خوبی ندارم. شوهرم سالی یع بار بوسم میکنه.
کتکم نمیزنه، ولی حرفایی میگه، کلماتی میگه که از صدتا کتک بدتره.
حالا هم که چندماهه دیگه ببنمون خیلی شکرآب شده..
ولی چکارکنم. کجا برم. با یه بچه. بی پول. بی حامی.
ولی اخه خیلی جوونم. فقط ۲۴ سالمه .
چرا باید پاش بسوزم😭😭