مادر شوهر و خواهر شوهرای من همشون انقد مقید هستن به نمازو روزه و قرآن خوندنو دعا خوندن.یعنی بخداوندی خدا نمازشون تاحالا شاید یکی دوبار دیدم قضا شده.ولی امان از نیش زبون و کنایه طعنه و دل شکستن و غیبت و دروغ و تهمت.
ولله قسم نه به خاطر اینکه خانواده شوهرمن اینطوری میگم.و همشم منظورم خودم نیستم.دیدم مثلا مادرشوهرم بین دو تا نماز اومده غیبت یه نفرو میکنه میگه فلانی اون کارو کرو تینجوری شد و اینا.میگم اینا چرا انقد خودشونو عذاب میدن
مگه دین فقط نمازه
خیلی برام جای تعجبه که چرا انقد به خودشون سختی میدن
