لطفا اونایی که می گن طلاق، با بی دقتی حرف نزنن و یک هو نرن سراغ راه حل آخر. همه دلسوز نیستن وعده ای هم دلسوزن ولی فقط نظر شخصی و غیر کارشناسی میدن ولی سر به بیراهه داره نه اصلاح.ما چمون شده که آخرین راه را از اول می خوایم بریم در حالیکه راه های دیگه ای هم هست و هنوز امتحان نکردیم. آموزش همسر (زن یا شوهر) داری دیدیم یا تخصصی روانشناسی بلدیم یا علوم اسلامی بلدیم که نظر میدیم؟ صد البته باید رفت مشاوره.
دوستانی درست گفته بودن که:
1- اگه با فردی که دوسش داشتی ازدواج می کردی، چقدر می تونی تضمین بدی که از همسر فعلی یا خانواده همسر فعلیت بهتر بودن؟ شاید هم خوب بودن ولی گول شیطون را نخور که همش در حسرت گذشته "نامعلوم" باشی.
2- محال هست در زندگی سختی نباشه(آیه قرآنه) و بهترین زن و شوهرها هم در زندگی آزمایش های سخت میشن. مال شما اینجوریه. حتی اگه طلاق بگیری هم در مسیر زندگی مشکلات دیگری براتون پیش می آد. شما صبوری و درایت را باید یاد بگیری وگرنه با طلاق و بی طلاق در آینده هم همین خواهی بود و خواهی شکست.
3- همسر شما هم مهارت های زندگی سالم را بلد نیستن و باید آموزش ببینند. حتی اگه طلاق بگیره و با دیگری هم بره با او هم مشکل خواهد داشت.
4- فامیل شما و فامیل همسرتون هم آموزش می خوان (ببخشید قصدم جسارت نیست ولی خداییش اگه مادر و پدرهای ما کلاس آموزش همسرداری بگذارن چقدر موفق خواهند بود برای ایجاد روابط سالم و شاد بین عروس ودامادها؟ یا حتی چقدر در زندگی خودشون با درایت،کرامت و شاد زندگی کردند؟ چقدر همسرشون ازش راضیه؟) گاهی عقده های خودشون را روی ما یا روی همسران ما پیاده می کنن ولی با ژست دلسوزانه پدری و مادری.
5- شماره موبایل مشاوره حرفه ای و اصولی در سایت هست. در مورد مشاور، هر کسی که مطب میزنه درسته اجازه مطب داره ولی بعضی هاشون از بیمار روانی هم مریض ترند. بعضی هاشون هم نظر شخصی میدن و عقده های خودشون را که نتونستن انجام بدن به شما پیشنهاد می دن. گاهی هم واقعا سواد ندارن و کیلویی مدرک گرفته و الان مطب زده. گاهی هم از روش های غلط روانشناسی که مضر هستند و خود روانشناسان اون ها را نقد کردن به شما پیشنهاد میدن. مشاوره ای که در سایت خدمتتون گفتم بسیار دقیق و اصولی و انسان دوستانه راهنماییتون می کنن.