سلام بچه هاااا
من يكسالي با يه نفر دوست بودم،اينم بگم كه عاااااشق نبودم كه عشق چشمم رو كور كنه و ايراداي رفتاريشو نبينم ،ولي به هرحال دوستيمون ادامه داشت تا اينكه اومدن خواستگاري...حالا در همين حين يه خواستگار خوب ديگه هم پيدا شده...بدجوري دو دلم!از يه طرف ميگم يكساله با اينم،نامزدين ولش كنم حالا كه خواستگاري اومده از يه طرف ميگم شوخي كه نيست زندگيه...اعصابم به هم ريخته
شما بگيد چيكار كنم
تو این موقعیت هستم دقیقا.من ازدواج با دوست پسر رو انتخاب کردم.
حالا یکی سرقولش وایساده داری پسش میزنی نامردیه نباید بهش اجازه میدادی تا اینجا جلو بیاد
اون خواستگاریت چه ویژگی های خوبی داره نسبت بهش
خب میشه ویژگیهای هردو شون را بگی ببینیم کدوم سر ترِ
حواستون باشه خیلیها که با دوستشون ازدواج کردن بعدا براشون سخت بوده و حتی کار به طلاق کشیده
منطقی رفتار کنید
خوب وبد هر دو در نظر بگیرید و بعد تصمیم بگیرید.
ببين از نظر اخلاقي دوست پسرم يه كمي بچه رفتار ميكنه يه وقتايي(مثل الكي غيرتي شدن يا بزرگ كردن موضاعات حالا هرموضوعي)تند حوصله هست،روابط اجتماعي قوي داره اما متاسفانه رفتار اجتماعي ضعيف داره،
اما اين خواستگاره رفتارش مردونه هست،رفتارش به سنش ميخوره
از نظر قد و هيكل هم بيشتر به هم ميخوريم،چون دوست پسرم ريز نقش هست اما اين خواستگارم نه
من با خواستگارم اصلا معاشرتی نداشتم که بفهمم اخلاقش چطوره.خواستگارم پولدار بود.ماهی ده تومن حقوق داشت.
اما من اینو انتخاب کردم.با اینکه میدونم مشکلات مالی خواهیم داشت.چون ازش مطمئنم دوسم داره و همه تلاششو برای خوشبختیم میکنه.و ضمنا وقتی بهش قول دادم باهات ازدواج میکنم.یعنی دیگه تموم.نمیتونم واسه خاطر پول دل بشکونم.
اره پول درسته ولي اخلاق خيلي مهمه تو زندگي،،،بچه رفتار ميكنه مثلا الكي ميگه با اين نخند با اون حرف نزن،يا مثلا صحبت كردنش اصلا سنجيده نيست يعني نوع كلماتي كه استفاده ميكنه به يه پسره ٢٧-٢٨ ساله نميخوره
