میدونی شما به یکی نیاز داری که درکت کنه... که بتونی راحت هرچی حرف و داد توی دلت هست بگی ولی به دل نگیره... کسی که بهت محبت کنه...
شما تشنه ی محبت و توجه هستی و چون توی دورانی هستی که این شرایط برات مهیا نیست بدتر میشی و کارها رو بدتر میکنی...
ولی باید یه واقعیتی رو بفهمی اونم اینکه توی این اوضاع تنها کسی که میتونه کمکت کنه خودتی... بجای اینکه بترسی که بقیه ازت فاصله بگیرن یکم قوی باش خودت فاصله بگیر... یکم روی خودت تمرکز کن نه بقیه... تلاش کن که خودتو ترمیم کنی... هر کاری که از دستت برمیاد انجام بده... مثلا اگر موقعیتش رو داری تنهایی برو مسافرت... مثلا یه سفر زیارتی.... تمام کارهای اشتباهت رو بنویس و برای تک تکشون راه حل بنویس... به خودت فک کن نه بقیه... فقط و فقط به خودت فکر کن... وقتی خودت عوض بشی و کسی بشی که خودت خودتو دوست داشته باشی ناخودآگاه بقیه هم سمتت میان... تو به زور سمت کسی نرو... تو فقط روی خودت تمرکز کن که خوب باشی و بمونی