خونواده خودم مشکل زیاد دارن امروز دیدم مامانم سوپی رو که پخته بودم بدون اینکه داغ کنه داده دخترم بخوره اونم چون سرد بوده نخورده از خودم بدم اومد چون مادرم وظیفه ای نداره
به همسرمم نگفتم چون مادرم خراب میشد پیشش
بچه خودش بزرگ ميشه ولي نيازهايي داره كه دو سال اول مهمترينش حضور مادره ، من دوستامو ديدم كه به خاطر نبود مادر انقد روحيشون اسيب ديده بود كه بعد بچه دار شدن ترجيح دادن برا بچه هاشون وقت بزارن، وقتي تصميم ميگيريم يه موجودو بدنيا بياريم بايد قبول كنيم و مسئوليت تصميم خودمونو قبول كنيم،مثلا يكيشون ميگفت خوردم زمين سرم شكست خواهرم كلاس اول بود بلد نبوديم چيكار كنيم تا مامانم بياد حوله رو خواهرم رو سرم نگه داشت،و خيلي چيزايي كه خانواده ها اصلا فكر نميكنن بچه بفهمه
بگو مادرم دیگه تو سنی نیست بخواد از بچه کوچیک مراقبت کنه روشش قدیمیه نمیخوام بهش تذکر بدم چون ناراحت میشه میگه شمارو هم اینطور بزرگ کردم ولی من دوس دارم دخترم امروزی باشه اونطور با فرهنگ قدیم بزرگ میشه مادرمم گناه داره عذاب وجدان میگیرم حالا ک باید استراحت کنه باید از اول بچه داری کنه حقوق منم طوری نیست ک بشه باهاش کار خاصی کرد
من باشم دیگه نمیرم ناراحتم شد به روی خودم نمیارم تا اگه حرفی زد منطقی جوابشو بدم
من خودم ازاین بچه هام مامانم پرستاربود یه شب درمیون شیفت داشت من توی مهدکودک بودم ساعتایی که مادرم شیفت بود حتی شبا هم توی مهدکودک بودم
پس خودم درد این بچه ها رو خوب میفهمم ولی الان که سختیامون تموم شد همگی خیلی خوشحال هستیم که والدینمون کار کردند ما ازنظر مالی و ازنظر روحی تامین هستیم کامل
ولي به نظر من كار تو خوبه هفته اي چهار روز دو ساعت كلا ميشه هشت ساعت زياد نيست، ميتوني دخترتم بزرگتر شد ببريش، من اگر كار اينجوري داشتم مشكلي نداشت، من خودم كارو دوست دارم، ولي به نظرم برا خانما كار پاره وقت عاليه،چون هم كار كردن، هم زياد خسته نميشن
من سر کار میرفتم قبل ازدواج و بعد عروسی، کارم خوب بود ۱۲ سال پیش با سه روز کار در هفته و بیمه، ۷۰۰ می‌گرفتم ، تازه میخواستم تمام وقت بشم، وام هم می‌دادند بهم، شوهرم نذاشت برم دیگه، اولش چیزی نگفت، گفت تا وقتی مانع زندگیمون نشه عیبی نداره، بچه هم هنوز نداشتیم، یه روز دیگه نذاشت برم، گفت کار بیرون، زن را زود پیر میکنه، نمیخوام بری، خیلی ناراحت شدم ازش ولی مجبور بودم کارم را رها کنم، اگر هنوز میرفتم چقدر بیمه و سابقه داشتم، چقدر پس انداز داشتم، ولی شوهرم میگه این حرف غلطی است که بگیم بچه یه جوری بالاخره بزرگ میشه، در قبالش مسئولیت داریم
احساس میکنم همسرم پول دوسته دلش نمیاد اون چندرغاز منم از دست بده
همسرم خسیس نیست ولی خیلی خیلی اهل حساب و کتابه هیچوقتم ازمن پولی نخواسته ولی میدونه اگه پول داشته باشم قایم نمیکنم ازش
عزیزم دو ساعت در روز واقعا چیزی نیست که بخاطرش کارات بمونه بیحال و خسته شی و نتونی به بچه ت برسی فکر کنم یکم تنبلی
