بچه شوهرم.

فکر میکنم بله، حسی که به این بچه دارین با بچه‌ی خودتون خیلی متفاوته هرچقدر که دوستش هم داشته باشین

عزیزم تو دو سال بیشتر نیست در کنار این بچه ای معلومه که فعلاً هنوز واسش جا نیفتادی زمان میبره تا این بچه بخواد تو رو به عنوان مادر قبول کنه

آره عزيزم ميدونم سخته و بچه اون سن و سال با مادر خودشم ازين كارا ميكنه، لجبازي ميكنه... من خودم بچه م همون سنه  بعضي وقتا دلم ميخواد سرمو بكوبم تو ديوار از دستش!!!  ولي ميدوني چيه؟ تو چون مادر اون نيستي كارت سختتره به خاطر اينكه هر چيزي كه بشه همه كاسه كوزه ها سر تو شكسته ميشه و از طرفي اون بچه خيلي گناه داره شرايطش خيلي بده مادر خودش پيشش نيست پدرشم كه حتما سركاره بيشتر، احساس بي كسي ميكنه.  بعد اگر تو هم باهاش كنار نياي بچه داغون ميشه. پس هم به خاطر خودت كه حرف و حديث پشتت نباشه هم به خاطر اون بچه و هم حتي به خاطر آرامش شوهرت كه بين تو و بچه قرار نگيره، تو رو خدا تمام تلاشتو  بكن كه رابطه خوبي با بچه بتوني برقرار كني. 

 كاشكي قبل از ازدواجت با مشاور صحبت ميكردي راجع به اين موضوع...اون راهنماييت ميكرد ميديدي اصلا اين ازدواج مناسب تو هست يا نه يا ميتوني از پسش بربياي يا نه!!!! البته  واقعاً سخته ما كه خودمون يه بچه رو از اول با قلق و تربيت خودمون بزرگ ميكنيم يه سني ديگه از دستشون كلافه ميشيم نميتونيم كنترلشون كنيم بعد تو يهو مياي ميشي مادر يه بچه هفت ساله با تربيت يه زن ديگه اونم بدون اينكه خودت هيچ تجربه ي قبلي اي داشته باشي خب قطعاً بهت بيشتر فشار مياد ولي الان كه ديگه ازدواج كردي و كار از كار گذشته بايد دنبال راه حل درست باشي. شايد اگه يه پرستار با تجربه بچه  بگيرين هم بد نباشه بالاخره يه تايمي در روز پرستار باهاش سر و كله ميزنه تو نسبتاً راحت ميشي، ميتوني به برخوردايي كه اون با بچه ميكنه دقت كني ازش چيز ياد بگيري. يا اگه تو خونه وقت براي كاراي مربوط به خودت نداري تو تايمي كه پرستار هست به اون كارا برسي يا كلاسي چيزي بري يه كم ذهنت آزاد بشه.

اون حرفي كه بچه ميزنه نتيجه شستشو مغزي خانواده پدرشه. من مشابه اين بچه رو ديدم اونم هفت سالشه. بچه اتفاقا خيلي هم با مادرش جور بود و خوب بودن با هم، ولي بعد طلاق از بس خانواده پدريش و خود پدرش تو گوشش خوندن كه الان اون بچه هم از همين حرفا ميزنه. اتفاقاً همين خودش خيلي براي بچه بده چون بچه در درون مادرشو دوست داره ولي نميتونه بروز بده و حتي  اينكه بقيه راجع به مادرش بد حرف ميزنن ناراحتش ميكنه ولي چون اون بچه ميبينه اگه مخالفت كنه با پدر و خانواده پدريش، ديگه كسيو نداره پشتيباني نداره بنابراين سكوت ميكنه و وانمود ميكنه كه حرف اونا رو قبول داره و موافقه و ضربه ميخوره.

ببين نميگم مادرش خيلي بي نقص بوده ...نه! بالاخره يه موضوعي بوده كه طلاق گرفتن و خب تو دعوا هم كه اين چيزا هست. منظور من اينه كه بچه مادرش هر طور كه باشه باز دوستش داره همه همينن  نه فقط اون بچه. پس تا جايي كه ميشه نبايد بد مادرشو جلوش بگن يا كلا زمانيكه حرف مادرش ميشه بحثو بايد عوض كرد. دقيقا بچه اي كه من ميگم هم همين شرايطي كه تو ميگي داشته دعوا زياد داشتن زن و شوهر و مادر بچه چندين بار . قهر كرد حتي طولاني مدت و خيلي هم مثل بقيه مادرا دنبال بچه ش نبود و نيست ولي همچنان بچه ش دوستش داشت، با اين حال يه وقتا هم با هم مشكل داشتن مث همه مادر و فرزندا. الان همه ش فكر ميكنم تو داري راجع به همون بچه حرف ميزني😂 از بس شباهت ميبينم. من اون بچه رو ديدم كه چقدر اخلاق و روحياتش تو اين قضايا عوض شد و خيلي بدتر و لجبازتر و موذي تر شده بود حتي... مثلا همه ش صداي بچه هاي منو درمياورد آزار ميرسوند...اصلا نرمال نبود ولي خب چاره چيه اون طفلي هم زياد تقصيري نداره

تازه اينم دقت كن الان بچه هفت سالشه، تو دوسال پيش ازدوا ج كردي يني زمانيكه بچه ٥ ساله بوده. حتما حداقل يكي دوسال هم گذشته بوده از طلاق شوهرت يني بچه سه چهارساله بوده وقتي با مادرش بوده. بچه سه ساله چهارساله زياد جزييات دعوا يادش نميمونه كه بياد براي كسي تعريف كنه. مطمئن باش تو گوشش خوندن متاسفانه. و نميفهمن چه اثر بدي روي بچه ميذاره اينكار.  تو اگه نذاري راجع به مادر بچه حرف بشه هم اعصاب خودت آرومتره هم بچه

انشالله تو هم موفق ميشي باهاش كنار بياي و لِمِش دستت مياد و آرامش به زندگيت برميگرده.