دوستای عزیز، نامزدم کارش توی شهر خودمون جور نشده.اما تا یکماه آینده توی شهر خودشون که سه ساعت از ما فاصله داره کارش جور میشه..
حس میکنم از پیش خانواده ام برم ،خانواده ام تنها میشن.البته یه خواهر دبیرستانی دارم پیششون.عذاب وجدان دارم..نامزد با سر زدن من به خانواده ام اصلا مشکل نداره..خواهرمم دور ازدواج کرد.ده ساعت فاصله داره.
حس میکنم اینجوری در حق پدر و مادرم کم میزارم.نظر شما چیه؟ ممنونم از راهنماییتون.
من هم از خانواده ام پور هستم ، حواسم بهشون هست اما خب من برای زندگیم تصمیم گرفتم و زندگی من هم مهم هست .
ارزش نداره را دور. مگه چند سال زنده ایی دور باشی از خانوادت من خودم دورم دارم مییندم خودمو برم پیش خانوادم
بگرده تو شهر خورت پیدا کنه . صبر کنین فعلا نرین زیر سقف ارزش داره . روح من ک پوسیده از دوری خانوادم
باردارم چون راهم دوره هیچکس نیس اب دستم بده چ روزایی ک تا شب گشنه بودم جون پا شدن نداشتم
نون و اجر بخور توشهر خودت باش با اونکه همسرم تکه و مثل اون ب نظرم پیدا نمیشه بازم پسیمونم از ازدواج راه دور
منم از این حس پشیمونی میترسم..امشب حسم به نامزدم گفتم گفت من از خدام بود که شهر شما کارم جور بشه که تو دغدغه ای نداشته باشی اما بهت قول میدم نزارم دلتنگی کنی..گفت سن ما جوری نیست که بشه خیلی صبر کرد..من ۳۳ سالمه و اون ۳۸ سال...خیلی هم دوست داریم همو..
