خب من فکر میکردم که امروز دیگه خرجی نداشته باشم اما کف کفش پسرم پاره شد و مجبور شدم برم یه کفش براش بگیرم، قیمت کفشی که انتخاب کردم ۱۳۰ تومن بود اما آوردم خونه دیدم هم جنسش نا مرغوبه هم به پاش غیر استاندارده، بخدا قسم بقیه کفش ها ۲۰۰ تا ۳۸۰ بود
انقدر سریع رفتم توی پاساژ و سریع مغازه ها رو میگشتم که سریع برگردم خونه اصلا نفهمیدم جنسش چقدر بی کیفیته
حالا بهش گفتم اگه اندازه پای پسرم نبود میادم عوض میکنم ولی خب باید یه دونه از همون ۲۰۰ به بالایی ها بردارم
تا آخر ماه فقط ۲۰۰ تومن برام مونده بود که باید یه چیزی هم بذارم روش کفش پسری رو بگیرم، میدونم که همسرمم فقط ۲۳۰ تومن داره، نمیخوام اصلا بهش بگم ندارم، چون میدونم میره از کسی دستی میگیره که حسابش خالی نباشه
ای کرونا لعنت بهت که باعث شدی این ماه حقوق انقدر کم باشه، از این ور هم بعضی از مغازه دار ها چقدر بی وجدان شدن هر قیمتی که دلشون بخواد میگن، اون کسی هم که خریداره مثل من مجبوره که بخره چون توی این اوضاع وخیم تهران کسی جرات نداره بلند شه بره بازار که قیمت مناسب تر پیدا کنه
اگر نتونم جور کنم یکی از پارسیان های مخفی مو میبرم میفروشم