همو خیلیی دوست داشتیم من هنوزم خیلی میخوامش ۳ سال با هم بودیم بعدش به هم رسیدیم و الان ۱سال و نیمه نامزدیم برای ازدواج با هم قول قرار کردیم که توی شهر کنار شهرمون زندگی کنیم هر دومون اهل یه شهریم و تو اون شهر سکونت دارن پدر مادرامون ولی قرار شد بخاطر اینکه زندگیمون بهتر باشه و دخالتی توش نباشه شهر نزدیک شهرمون زتدگی کنیم کلا ۲ کیلومتر اختلافش نیست و قبول کرد حالا زده زیر قولش و میگه نمیتونم شرایطشو ندارم باید تو یکی از واحد های اپارتمان خانوادم زندگی کنیم و من نمیتونم برم ماموریت تنهات بزارم تا چند سال بعد که بچه دار سدیم میریم ولی من نمیتونم قبول کنم به هیچ وجع چون خانوادش وحشین و دوماه دووم نمیاریم با بی ابرویی جدا میشیم تنها راهمون شده طلاق اما من علشقشم چطور فراموشش کنم راه حلی دارید بگید تو رو خدا دارم میمیرم😭😭قراره بریم برا شروع روند طلاق
چرا زده زیر حرفاش وااا
میگن جلوی ضرر رو از هرجا بگیری منفعته ولی من میگم جلوی ضرر رو مثل شما اگه از اولش بگیری منفعته . عشق و عاشقی برای کسی نون و آب و زندگی و آرامش نشده عزیزم ! وقتی میدونی تهش چیه پس به حرف عقلت گوش کن نه احساست ...
زودتر کار رو تموم کن که توی برزخ نمونی و جلسات تراپی رو شروع کن تا هرچه زودتر خوب بشی . ترک عشق و طلاق و... دقیقا مثل ترک مواد مخدره و همون علایم رو میده ولی به هر حال وقتی کاملا پاک میشی تازه میفهمی توی چه منجلابی بودی و نجات پیدا کردی بالاخره !
یه چیز دیگه بگم
اینکه این زندگی توعه با نظر بچه های سایت یا کسای دیگه عقاید خودتو شلوغ تر نکن که بمونی توی دو راهی و دو دلی
در نهایت اونی که تصمیم میگیره توعی خودت که تصمیم بگیری دیگه پای سختی راهشم میمونی
وای اگه دو در باشی هر تصمیمی بگیری پشیمون میشی اخرش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
