با دقت بخونید

منو شوهرم تا دیروز تا ساعت چهار ظهر بعضی روز هام سه یا دو نیم ظهر میخابیدیم شبم تا صبح بیدار بودیم. کلا خونه پیش منه صبح تا شب. بعد دیشب اومد تو شستن ظرفا کمک کرد و با اصرار من دو تایی لازانیا درست کردیم. بعد بهش گفتم باید کارای خونه رو دوتایی انجام بدیم تقسیم بشه خیلی ام با مهربونی گفتم بعد قاطی کرد و عصبی شد گفت پس کارای سخت مردونه ام باید نصف بشه برو بیرون تو سرما ابگرم روشن کن .برو هیزم درست کن آتیش روشن کن نون بخر صبح تو سرما و ... صبح بیدار بشیم میرم سرکار خیلی ام کاری ام من کارو دوس دارم..درسته که حرفاش درست بود ولی انقدر با بدی و عصبانیت و لحن بد باهام حرف میزنه وقتی عصبی میشه از دستم که .اون لحظه فقطططط آرزوی جدایی میکنم تمومه سلولای بدنم اینو فریاد میزنن.ولی من همیشه سکوت میکنم میریزم تو خودم جوابه تحقیر هاشو نمیدم