"تبعید اجباری به سامرا و حصر خانگی"
متوکل بخاطر ترس از نفوذ معنوی امام،
بنابر گزارشهایی مبنی بر نفوذ و محبوبیت روزافزون امام در مدینه
ایشان را در سال ۲۳۳ قمری از مدینه به سامرا، پایتخت نظامی عباسیان، احضار کرد.
امام و فرزندشان، امام حسن عسکری (ع)،
در محلهای نظامی به نام «عَسکر» ساکن شدند،
و به همین دلیل به «عسکریین» شهرت یافتند.
این انتقال در واقع یک بازداشت خانگی بود و ایشان تا پایان عمر تحت مراقبت و نظارت شدید زندگی کردند و دوران بسیار سختی را سپری کردند.