یه وقتایی دلم میخواد ناپدید شم...
نه قهر کنم، نه خداحافظی،
نه حتی یه یادداشت کوتاه. فقط برم...
بیصدا، بیرد، طوری که هیچکس نفهمه کی رفتم، کجا رفتم، چرا رفتم.
انگار هیچوقت نبودم.
چقدر نیاز دارم یهجایی هیچکسی نشناسدم،
چقدر نیاز دارم هیچکسی حتی یادش نیاد که بودم...
گاهی بودن سنگینه...
و من فقط میخوام یه بار، واقعاً “نباشم”.
