به پیشگاه نورانی حضرت نغمهالسلطنهی والاقدر،
با کمال شرمساری و سری افکنده، این بندهی کمترین، که درگاه مهر شما را مأمن دل خویش میداند، جسارتاً تقاضا دارد:
در دفتر خطاهای این حقیر، صفحهای را به نام «دیرکردِ نابخشودنی» گشوده و با مرکب گذشت، آن را مهر عفو زنید.
که اگرچه زمان از کف رفت و فرصت از دست، اما نیت پاک بود و دل، لبریز از مهر شما.
ای بانوی مهربانی و شکلاتهای تلخ،
خطایم را به بزرگی دل دریاییتان ببخشایید و این لغزش را به حساب مشغلههای دنیای فانی بگذارید، نه بیمهری این دلِ همیشه وفادار.
با نهایت ادب،
