سال ۹۳ پزشکی تهران قبول شدم تو آسمون بودم انقدر که خوشحال بودم چقدر قبلش که درس میخوندم با انگیزه بودم تو دانشگاه همش الف میشدم انقدر زرنگ بودم
ولی بعد فارغ التحصیلی بی هدف شدم الان ۳۰ سالم شده نه تخصص خوندم سرکارم تفریحی دارم میرم کاش یه درصد انگیزه اون زمان و داشتم
ببخشید وسط درد و دلتون یه سواب بی ربط میتونم بپرسم روزی چند ساعت میخوندید برا معدل الف شدن
منم الان دوازده تجربی ام ولی میخوام برم فرهنگیان چون مزایا ش خوبه و درضمن از خود تجربی هم یکم آسون تره
خواهر منم ترم 3 ام ولی انگار غمگین ترین دختر دنیام دیگه حوصله هیچیو ندارم میخوام مرخصی بگیرم یه ترم
نیاز دارم که قبول شم همین.
منم همش یاد اون وقتا که عاشق و سینه چاک درس خوندن بودم میفتم دلم تنگ میشه کاش برگردن اون انگیزه و علاقه و تلاش
چقد خوب ک بعد ۳۰ سالگی این حس بهتون دست داد
من ک ۱ سال پشت کنکور موندم ینی تو سن ۱۹ سالگی ک دومین کنکور و دادم و نتیجه ای که میخواستم و نگرفتم حس پوچی بهم دست داد الان هم دانشگاه و بزور میرم
چون اون چیزی ک میخواستم نشد
درسم نمیخونم بزور میخونم
یادش بخیر اون روزایی ک درسم خوب بود
انشالله شما هم به دوران اوجتون برگردین
حیفه با فارغ التحصیلی دانشگاه تهران و معدل الف دیگه ادامه ندین
میشه یه سوال بپرسم الان مشغول چه کاری هستین ؟
