من خودم چون بچه کوچیک دارم خودم بدون شوهرم جایی نمیرم
میخوام کمکم باشه سخته تنهایی با بچه
من بابام اینطوریه همیشه دوس داره مامانم ور دلش باشه یبارم مامانم میره خونه مادر بزرگم همش میگه مادرت دیر کرد زنگ بزن بگو بیاد بعد تو خونه هم حرف خاصی ندارن بزنن بابام سرش تو گوشیه مامانمم تلویزیون میبینه
خب وقتی نیست برو!!
همسر منم بی نهایت وابسته هست
یه وقتی هم تنها که برم بیرون تو خونه نمی مونه میاد دم در تا من بیام میگه تو نیستی اصلا نمیشه تو خونه موند اعصابم به هم میریزه
وقتی بیرونم هستیم مدام زنگ میزنه ميپرسه کی میای
نه!!....مگه زندانیم که نذاره!...همچین آدمی که دیگه شوهر نیست،زندانبانه!
نمی دونم شاید من هم خوبم
کلا اعتماد داره بهم شاید یک نکته اش اینه
دوم اینکه خیلی دوستش دارم بی نهایت به هم احترام گذاشتیم فحش به هم نمیدیم بی احترامی نمیکنیم، حتی به خانواده هامون، اون به پدر و مادر من بیشتر از من احترام میزاره یه بار بابام گفت محمدرضا انگار پسرم هس آنقدر تو خانه شما راحتم
دوم اینکه دوس داره من شاد باشم
۱۷, ساله ازدواج کردیم چند بار بهش گفتم من از تو به عنوان همسر راضی ام خدا ازت راضی باشه
انشالله منم وظایفم رو بدرستی انجام داده باشم
