نمیدونم چقد میتونم خودمو قانع کنم بگم آدم پاکیه .کاریه .بعضی وقتا دوسش دارم بعضی وقتا به خاطر قدش واقعا اذیت میشم .نمیدونم چه غلطی بود کردم.همه میگفتن قیافه مهم نیس بعد به مدت عادی میشه ولی بعد یک سال و نیم هنوز عادی نشده برام
شناخت هیچوقت با پرسش حاصل نمیشه
نه برای اینکه طرف دروغ میگه ، بلکه برای اینکه خود طرف هم گاهی راجب خصلت های اخلاقیش نمیدونه
اگه خاستگاری داشتی مرحله اول با آوازه خودش و خانوادش گوش کن .
مثلا راجب همسر من بابام گفت خانواده زن دوستی هستن و خیلی کارین .
تو مرحله دوم به رفتاراش دقت کن. هر رفتاری که کرد رو توی یک دفتر در زمان آشنایی بنویس ، رفتارش با مامانش ، اینکه موقع پذیرایی حاضره کمک بده یا نه و...
مرحله سوم توی اینستا هست ی سری سوال های غیر مستقیم که باهاش طرف رو شخصیت شناسی میشه کرد.
عجله نکن ولی حتما این رو مشخص کن که دوران نامزدی مرحله شناخته اگه فردی بالا تاپایینش جا میزد مرد زندگی نیست از سر رودربایسی پای انتخاب اشتباه واینستا
هم قدیم ولی خب قید کفش پاشنه دار و زدم.رو دلمه خیلی از کارا که به خاطر قدش نمیتونم انجام بدم .حس میکنم تو جمع مردم میگن اینا اصلا بهم نمیان .اون عاشق تره .بیشتر به خاطر اصرار خودش مجبور به این ازدواج شدم خیلی جواب منفی بش دادم ول کن نبود
اینکه صداقت و مردونگیش خیلی ارزش داره
