خانوما تایم کاریم نه تا دو هست بعضی وقتاهم تادوازده
محل کار نزدیک خونه اس تویه خیابونیم پیاده هم میشه رفت کارشم سیستمه صورتحسابع
یه بچه کوچیک دارم سه سالشه دوروز فقط شوهرم تایم کاریش خونه نیست که مواظب دخترم باشه حقوقشم ده تومن بیمه هم داره دوهفتس سرکارم شما باشین میرین
بچمم دلم نمیاد وابستشم
البته درهفته دوروزش تعطیله تعطیلات رسمی هم تعطیله حس میکنم همش نمیرسم به خونم همش عجله دارم
همش دلم یه کار میخاست که بزنم ازخونه بیرون سرگرم شم الان حس خوبی ندارم بنظرتون طبیعیه
ادامه بده برات عادی میشه...مستقل بودن واسه خانوما یه چیز دیگه ست
اگر نمی تونی توازن در کار و زندگی و خانواده ایجاد کنی
سر کار نرو
خونه دار بودن بهترینه🤣
به نظرم اوایلش برات سخته بعد به مرور عادت می کنی و با برنامه ریزی به همه چی می رسی
اینکه توی برزخ باشم یعنی برای خودم کاری کردم؟
خیلی از خانم های شاغل حسرت زندگی خانم هایی را می خورن که با ارامش روانی بدون دغدغه کار بیرون کنار بچه هاشون زندگی می کنن
اسی عالیه حتما ادامهبده
من خودم هم بیرون کارمیکنم هم توخونه
در روز ۸ساعت وقت میذارم نهایتش میشه۱۰تومن
ولی خیلی راضیم مستقل بودن و همیشه تقاضای پول نکردن از مردها یه چیز دیگست
ببین طرز فکرا متفاوته
من کلا میگم همین چیزیو خواستم که شد ولی الان دلنگرانیام زیاد شدن یعنی چطوری بگم کلی تلاش کردم خودخوری کردم تا اینجارسیدم الان دوباره حس میکنم باید میموندم خونه چون دخترم کوچیکه وናና کلی فکر دیگه
