هیچ موقع فکر نمیکردم توی سن ۲۴ سالگی مطلقه شم. اما چاره ای برام نمونده. شوهرم مرد زندگی نبود. ۲۰ روزه خونه بابامم هیچ سراغی ازم نگرفته تازه مصمم هست برای طلاق. خیلی بهش گفتم بیا زندگیمون رو بسازیم به خاطر خانواده خرابش نکنیم اما خب آنقدر مادرش تو گوشش،خونده که حرف تو گوشش نمیره. بالاخره تصمیمم برای جدایی قطعی شد. بالاخره یه پایان تلخ بهتر از یه تلخی بی پایانه. اگر کسی هست که توی سن من جدا شده بیاد از تجربیاتش بگه. چه جوری خودتون رو باز سازی کردید؟
طلاق بگیر
اگه توی ۲۴ طلاق بگیری خیلی بهتره تا اینکه توی ۳۴ طلاق بگیری
کلی فرصت خوب برای یه ازدواج بهتر داری
جلوی ضرر رو هر وقت بگیری منفعته
حرف درست خودت زدی تلخی بی پایان فقط پیر و داغون میشی تو سن کم
طلاق درست ترین هم باشه سخته ولی میگذره دنبال پیشرفت خودت باش و خودتو اماده کن واسه حرفا حق و ناحق دیگران دلت بزرگکن
دیگه بعدجدایی قید ازدواج کامل میزنم نمیتونم هر لحظه دلم برای با اون بودن تنگ میشه چه جور همونا رو با یکی دیگه تجربه کنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
