اختلاف سنی توی ازدواج، بیشتر از اونکه واقعن مسئله باشه، یه باور قدیمیه که زیاد تکرار شده.
آدمها نه با عدد سن، بلکه با سطح بلوغشون کنار هم زندگی میکنن.
دو نفر ممکنه همسن باشن اما از نظر فکری کیلومترها با هم فاصله داشته باشن، و برعکس، اختلاف سنی داشته باشن اما توی درک، گفتوگو و تصمیمگیری کاملن هممسیر باشن.
چیزی که یه رابطه رو نگه میداره، توانایی شنیدن، احترام متقابل، امنیت عاطفی و مسئولیتپذیریه؛ نه تاریخ تولد شناسنامه.
وقتی دو نفر بلد باشن اختلافها رو حرف بزنن، از هم حمایت کنن و رشد همدیگه رو تهدید نبینن، سن تبدیل میشه به یه عدد ساده، نه مانع.
ازدواج موفق جایی شکل میگیره که «فهم» جلوتر از «عدد» حرکت کنه،
و آدمها بهجای شمردن سالها، کیفیت کنار هم بودن رو انتخاب کنن.
نظر شما چیه؟ آیا معتقدید که حتمن آقا باید از خانوم بزرگتر باشه؟ آیا اختلاف سنی ۷-۸ سال لزومن تضمین درک کامل زوجین از همدیگهست؟
