دو تا پسر ۵ و سه ساله دارم
پدرشون در کل بد نیست ولی خیلی داره بهشون آسیب روحی میزنه
مثلاً پسر ۵ سالم از روی بچگی با باباش پشت تلفن خوب و با احترام حرف نزده بود باباش اومده خونه جلوشون میگه به اینا غذا نده بخورن
چندین باره منت غذا رو سر اینا میزاره
نمی دونم چه کار کنم
حتی منت خرجه منم میزاره درصورتی که فقط خرج خورد و خوراک میده اونم متوسط
خب شما که تو خونه هستی بهشون یاد بده درست صحبت کنن بزرگ هم شن همین عادت روشون میمونه با بی احترامی صحبتت میکنن حالا چه با بزرگتر چه کوچیکتر
شوهر گاو منم همینجوری بود نفهم لیاقت بچه نداشت
شما فک میکنی مادر تو خونه چکار میکنه؟؟! خوب بچه اسمش روشه دیگه بچه! همه مادرا تلاش میکنن ادب و تربیت یاد بچه هامون بدن ولی بچه اونم تو سن ۴،۵ سالگی رفتار بچگانه خودشو داره و نمیشه ازش انتظار ادب و احترام زیاد داشت. بچه ها معمولا شیطنت دارن و گاهی اسم این شیطنت رو بی ادبی میذاریم. این دلیل نمیشه که بگیم مادر تلاشی برای تربیت بچه نکرده ضمن اینکه مادر تو خونه بجز بچه داری هزار تا کار دیگه هم انجام میده که به چشم نمیاد و همه از مادر توقع زیاد دارن
مشکل شوهر من خیلی چیزا بود. دروغ زیاد میگفت ، خیانت زیاد میکرد رفتارش با بچه هم که مثل ناپدری بود منم که اصن نمیدید. الان شاید وضعیت مالیم خیلی خوب نباشه ولی حداقل دیگه نمیبینمش که بخاطر کارا و رفتاراش حرص بخورم. اعصابم ارومتره
الهی... بچه ها خیلی گناه دارن و معصومن. به نظرم با همسرت صحبت کن ببرش پیش مشاور . شما اگه بتونی مشکلو حل کنی خیلی بهتر از اینه که جدا بشی . جدایی رو بذار آخرین انتخاب. منم سالها تلاش کردم که زندگیمو نجات بدم اما موفق نشدم و ناچار به جدایی شدم چون بچم خیلی داشت آسیب میدید
؟¡-
ده سال باهاش حرف زدم
آدم بشو نیست من قید خودمو خیلی وقته زدم ولی از بچم نمیتونم بگذرم
یا باید لال باشیم فقط ازش تعریف کنیم و پول نخوایم
یا آزار روحی بده هممون رو
شما جرات داشتی من یه مادر ترسو و محتاطم که بچه هام دارم نابود میکنم
