من تو هر سنی که باشم حس میکنم از همسنام یکم دیرتر به بلوغ عقلی میرسم. مثلا چیزایی که خیلی تو زندگی اهمیتی ندارن برام مهمن و چیزایی که مهمن رو بی توجه ول کردم.
خیلیا هستن ماشاءالله از بچگی زبر و زرنگن. میدونن کی چیو بگن چه رفتاری کجا خوبه کی باید عجله کنن و اهمیت بدن کی قراره اروم باشن.
ازرش های زندگیشونو انگار از اول میدونن.
یسریا هستن که تو زندگی فقط به مادیات اهمیت میدن و نمیخوان هم خیلی وارد عمق بشن اونا رو گله ای نیست. ولی من خیلی به خدا دعا میکنم حقیقت زندگیو بهم نشون بده ولی بازم حس میکنم عقلم کمه اصلا توانایی پردازشش رو نداره.
