شوهر مشهدی

ازجــوانـی گـله دارم ز جـهانــت سـیرم کوله باری ز حســـرت ز همـه دلــگیــرم مـن ســر وپـای خیـــالـم همـه ســال بـیـمارم زغـــم دوری یــارم همـه شـــب بیــدارم تــاســـحر خـواب نـــدارم نه کـــسی میـــــدانــد نه کســی هست که چون خــود به کنــارم مانـد مــنوجــامـو می مطــرب هـمه دیـوانه شدیــم گویـی ازشهـــرخود دور وبیـــگانه شدیـــم تـــو کــمی حـــــرف بزن مــن بـه غـــمم میــبالــــم ســـر بـی کسـی ســــلامت که شده احـــوالم تــو چه دانـی ز جــهانم که نـداری طــاقت تـابـریزم غـــم اســــرار نهــانـم بیــرون مــن هـمانم کـه دراوج جــــوانـی نــه جوانـی دیــدم نه جوانـی دیدم نه جوانـی....