همش به رفتن فکر میکنم
اما دلشم ندارم
و این جمله سیمین دانشور وصف حال و روزمه:
آدم میماند بین بودن یا نبودن. به رفتن که فکر میکنی اتفاقی میافتد که منصرف میشوی، میخواهی بمانی رفتاری میبینی که انگار باید بروی و این بلاتکلیفی خودش کلی جهنم است
شما چی؟بهش فکر میکنین ؟
فقط ایران
نه من نمیرم واقعا خیلی زیاد هم بهش فکر کردم و دیدم نه واقعا نمیرم
برو اینجا جز خاطرات و افسوس چیزی نداره
من که از سنم گذشته ولی تمام تلاشم رو میکنم بچه هام مهاجرت کنند
از تحصیلات بگیر که هر روز جنگ و دعوا دارم که بخونن تا ذخیره پول و طلا
من قبلا اصلا اما الان اگه شرایط باشه با این وضعیت حتما میرم
مهاجرت رو دوست دارم
ولی کشورم رو بیشتر
البته اینکه پول ندارم هم جای خود😂
منم همینم
تصمیم گرقتم برم
مرگ یباز شیون یبار
شرایطش رو ندارم وگرنه میرفتم
به قرآن اگر در مرز رو باز کنن و یک کشور پناهندگی بده به جرات میگم ۸۰ میلیون ایرانی حاضرن که برن
من هرگز موندن رو ترجیح نمیدم ومیرم
دوست من چند سال رفته فرانسه بعد چند وقت پیش میگفت اشتباه کردم با اینکه آدم سرد و بی احساسیه ولی میگفت دیگه طاقت ندارم شغل و درامد خوبی داره میگه سختیه خودشم داره همه چی گل و بلبل نیست برنمیگرده چون از همسرش جداشد بعد رفت اون الان تشکیل خانواده داده و پسرداییشه
