تو مسیر برگشت بودیم یهو تو اوج خوشی یه اسم مربوط به اون اومد لبخندش خشک شد و تو خودش رفت و گفت خسته ام میرم خونه
شوهرم بود اون آدم
حرفش میشه یا راجب گذشتش پرسیدم حالت بغض داره ولی جرات ندارم حاشا میکنه وقتی میگم قبول نمیکنه
درد بدی رو دل آدم میشینه وقتی میبینی عشق اولش فراموش نشده با این که ازدواج ما هم عاشقانه بود
سر خودت نذار بابا
بذار خودش اروم بشه
ولی میدونم خیلی سخته
گذشته شخم نزن اگر با پارتنرت آدم متعهدیه
شاید شما حساس شدی
و منظوری نداشته
اصلا به روی طرف نیار مردا اینجورین اگه همش بهشون بگی که اره تو فلانی فلانی آخرش واقعا باورشون میشه فلانن ... الان شما هی میگی یاد اون زنی یاد عشق اولتی آخرش واقعا به این نتیجه میرسه اون براش مهمه و همش باید بهش فکر کنه و دیگه اصلا جلوی شما رعایت هم نمیکنه کلا بیخیال باش ، هر چقدر بیشتر به این قضیه بچسبی و فکر کنی خودت سختی میبینی
