بچه ها من همیشه حال روحیم بعد دوران پریود دوران قبلش دوران بعدش
توی بچگی سختی خیلی زیاد کشیدم واقعا زیاد اون زمان ضد حال ها و غم های بزرگی تحمل کردم ولی زیاد غمگین نبودم انگار حواسم پرت چیزای دیگه میشد بیشتر
نوجوان شدم یک دوره افسردگی رو طی کردم بعد رفتم دانشگاه بهتر شدم ازدواج کردم خیلی حالم بهتر شد قبل ازدواجم خوب بودم ولی کلا همیشه غم داشتم خیلی حساسم یک چیزی میره روی مخم وسواس فکری میگیرم
زندگیمم خوبه البته مشکلاتم زیاد دارم ولی خودم تحصیل کرده ام شاغلم شوهرم اخلاقش خوبه ولی نقاط ضعفی هم داره که من همش به اونا فکر میکنم به کارای بدی که خانوادش باهام کردن به کارای بدی که خانوادم با خودم کردن فکر میکنم به همه چیز های منفی دیگه دارم دیوونه میشم یعنی من تا آخر عمرم محکوم به این حالت افسردگی ام؟؟؟؟
کسی اینجوری بوده خوب شده باشه
