من پررنگترین خاطره از عصر و غروب های پاییز تو ذهنم برنامه به خانه برمیگردیمه
وقتی من سیزده چهارده ساله بودم تازه از خواب بعد از ظهری پاشدم هوا تاریک شده ولی تازه ساعت پنجه صدای برنامه به خانه برمیگردیم تو خونه میپیچه مامانم تو آشپزخونه داره شام میپزه میشستم پای درس و کتابام
🥲 آخخخخ یادش بخیر
هیچ خاطره خوشی از مجردی ندارم مادرمو نمیبخشم فقط میگفت برو بخواب حوصلتو ندارم درسو ول کن بعدا میخونی برو بخواب برو بخواب برو بخواب برعکس باابجیم جور بود
الان دقیقا همین رفتارش رو ابحیم با دخترش داره ولی من برعکسم
از مدرسه اومدم و کنار بخاری خوابم برده غروب بیدار میشم و نمیدونم ساعت چنده و چندساعت خوابیدم و الان چه روز و چه تاریخیه!!!
مامانم یه چایی برام میاره و میخورم تا کم کم ویندوزم بالا میاد و میفهمم ک غروب شنبه پاییزی سال ۱۳۸۴🍂
از مدرسه میومدیم میزدیم شبکه دو اخبار نوجوانان میزاشت . بعدش فیلم زیر آسمان شهر بود . و خانه سبز
کنار بخاری میشستم مشقامو بنویسم
روی بخاری ی قابلمه بود توش شلغم گذاشته بود مامانم . همیشه بخور شلغم تو خونمون بود برا جلوگیری از مریضی
پوست انار و پرتقالم ی طرف دیگبخاری هم انتی اکسیدان هم خوشبو کننده
اونروز یه پستی دیدم نوشته بود من مادرمو دوسدارم ولی نمیخوام برای بچم مثل مادر خودم باشم زندگیمم دوسدارم ولی نمیخوام زندگی بچم مثل من باشه خودمم دوسدارم ولی نمیخوام بچم مثل من باشه... بچم باید همه چیزش بهتر از من باشه حتی خودش❤️
والا دلم برای کلاغ های اون روزا هم تنگ شده از مدرسه میومدیم غروب کلاغا دسته دسته میرفتن ما هم میگفتیم اینا هم از مدرسه تعطیل شدن الان کلاغم دیگه نیست😂
سختی های زندگی هر کس یه طعم و رنگی داره
برای یه سریا هم اینجوریه دیگه میگذره چه خوب چه بد
ولی سعی کن سختترش نکنی از هر لحظه استفاده کن و کنار بچه هات داشته هاتو قدر بدون اگه خدایی نکرده یه اتفاقی برای بچت بیوفته اونوقت چی میگی؟ میگی خدایا کاش قدر سلامتی و زندگیمو میدونستم وقتی اینجوری نشده بود چقدر خوب بود و من غافل بودم. همیشه بدتر از اینم ممکنه
