من آدم دروغ گویی نیستم اما گاهی پیش میاد آدم دروغ بگه بنا به دلایلی اصلا امکان نداره پیش نیاد
من از اونام که تا جایی که امکان داره دروغامو واقعی میکنم مثلا چند وقت پیش دروغ گفتم دوربین گوشیم شکسته و واقعا شکستمش واسه اینه که میگم دیوونم
و شاید این بهترین کاری باشه که میکنم چون وقتی آدم به راحتی دروغ بگه و هیچ تاوانی نده براش عادت میشه
اما من فهمیدم که نمیتونم هر دروغی بگم چون هرچیزی رو نمیشه واقعی کرد
نظر شما چیه در موردم؟
منم مثل تو هم تاپیکام بخون
چطوری دلت اومد دوربین گوشیتو بشکونیی
منم خیلی دروغ میگم منتها ی سریارو نمیشه واقعی کرد ی بار بابام گف چرا به فلانی زنگ زدی گفتم نه زنگ نزدم رف پرینت تماسارو گرف ریدوم اره خلاصه
خوشبختم منم دیوونم البته دارم کم کم روانی میشم
بنظرم بری پیش روانشناس بهترع
میتونی دهنتو ب دروغ باز نکنی ک مجبور نشی تاوان بدی
یا دروغ نمیگم
یا واقعیت رو جوری میپیچونم که نه راستشو گفته باشم نه دروغ
من وقتی مجبور باشم دروغ بگم یجوری میگم که دروغ نباشه. مثلا شوهرم میگه زیاد تو گوشی نرو چشات ضعیف میشه و.... بعد مثلا من تو نی نی سایتم پیام میده میگه داری چیکار میکنی تو گوشی که نیستی؟ میگم دراز کشیدم رو تخت دارم آهنگ گوش میدم😁 دروغ نگفتم که واقعا دراز کشیدم آهنگ گوش میدم دیگه😎
