جنگ جهانی دوم به دلایل بسیاری آغاز شد. برخی از اصلیترین آنها، بحران اقتصادی و تورم، و الزام جمهوری وایمار آلمان به پرداخت **غرامت** جنگی پس از جنگ جهانی اول، رکود اقتصادی و نیاز **ژاپن** به مواد اولیه بود که باعث ظهور و رواج اندیشه فاشیسم و ملیگرایی افراطی، ظهور اندیشه دیکتاتوری و محدود کردن فکر و اندیشه شد.
بعد از جنگ جهانی اول، کشورهای فاتح نتوانستند روابط بینالمللی را بر اصولی معتبر و درست بنا نهند. مشکلات ناشی از جنگ نیز مانع ایجاد یک فرصت مناسب برای تدوین چارچوبی محکم و اصولی جهت نظم بخشیدن به روابط بین کشورها شد.
وضع اسفبار زندگی مردم آلمان به دنبال شکست در جنگ جهانی اول و الزام دولت آلمان به پرداخت غرامت جنگی سنگین، ظهور **آدولف هیتلر** را — که عامل اصلی شروع جنگ جهانی دوم بود — تسهیل کرد. وی که شکست آلمان را نتیجه توطئه **یهودیان** و کمونیستها میدانست، نه تنها خواستار تجدیدنظر در عهدنامه ورسای شد، بلکه با طرح شعار پانژرمنیسم و با اعلام برتری کامل نژاد ژرمن، حق گسترش قلمرو آلمان تا سرزمین ملتهای **اسلاو** در اروپای مرکزی و شرقی را مسلم انگاشت و تعیین **نژاد** را اساس جهانبینی خود قرار داد و به همین شکل در صدد گسترش نفوذ خود در دیگر نقاط جهان برآمد.
این جنگ، گستردهترین جنگ جهانی در تاریخ بشر بود که در آن بیش از صد میلیون نفر از نزدیک به سی کشور مختلف به صورت مستقیم در آن **شرکت جستند**. در طول این جنگ که حالت یک جنگ تمامعیار به خود گرفته بود، کشورهای مختلف تمامی توان اقتصادی، صنعتی و علمی خود را صرف جنگ کردند تا حدی که تفاوتی بین منابع نظامی و غیرنظامی در آن نبود. این جنگ همچنین باعث کشتار جمعی غیرنظامیان و **بمباران**های راهبردی نابودکننده گسترده علیه **مراکز** صنعتی و مراکز تمرکز مردم (که به مرگ بیش **از** یک میلیون نفر از جمله در حملات اتمی به دو شهر **هیروشیما و ناگازاکی** انجامید) شد
