وقتی یکیدو نفر از یه شرایط بد عصبانی هستن ممکنه واقعاً مشکل از خودشون باشه حالا یا حساسن یا درک نمیکنن و...
اما وقتی اکثریت مردم یه حس مشترک دارن مثل افسردگی، ناامیدی، خستگی دیگه مشکل از آدمها نیست
مشکل از سیستم، شرایط، حکومت، اقتصاد یا مدیریت نادرست کشوره
چرا؟
چون مردم عادی مثل دماسنج جامعهن
وقتی اکثریت مردم ناراضی و افسردهان یعنی آب و هوای جامعه سرده، ناسالمه و نفسکشیدن توش سخت شده
این یعنی فقر، بیکاری، تبعیض، بیعدالتی، فشار روانی و نبود آیندهی روشن، داره روی روح و روان مردم اثر میذاره
پس اینجا مقصر اصلی، مردم نیستن؛ مقصر مدیرانیاند که نتونستن فضای سالم و امیدبخشی ایجاد کنند
شرایط سخت شده ،
استرس ها زیاده ،
و ...
ولی فکر میکنم در کنار تلاش برای بهبود وضعیتمون از جهات مختلف ،
باید دنبال حال خوب هم باشیم ،
دنبال شادی های ساده ،
لذت های کوچیک ،
و ...
دوش آب سرد و طبیعتگردی حالمون رو خوب میکنه، قبول. اما مشکل اصلی رو حل نمیکنه.
من با پول نداشتن برای اجاره خونه، تورم دیوونه کننده و آینده مبهم مشکل دارم. اینا رو با آب سرد و جنگل نمیشه درست کرد.
این حرفا مثل اینه که به یه آدم گرسنه بگی برو آدامس بجو ، گرسنگی رو فریب میده ولی سیرت نمیکنه.
مشکل ما مادیگرایی نیست، مشکل نداشتن پایه امکانات اولیه زندگیه. تو این شرایط حرف از لذت بردن از زندگی، بیشتر به تمساحت میمونه.
اتفاقاً چاره هست ، همین باور به چارهای نیست باعث فلج شدن جامعه شده
اینکه یه روز دلمون برای این روزای سخت تنگ بشه یعنی داریم بیمار میشیم
دلتنگی برای زندان یعنی زندانیت رو قبول کردی.
من نمیخوام روزی برسه که حسرت فقر یا ظلم رو بخورم
حقیقت رو نباید با دلتنگی قایم کرد. حقیقت اینه که اوضاع میتونه بهتر باشه، به شرطی که باور داشته باشیم شایسته زندگی بهتری هستیم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
